“ไอ้สายลมมึงยังไม่ไปรับน้องขนมอีกเหรอวะ พวกน้อง ๆ เลิกกันหมดแล้ว” ธันวาถามสายลมออกมาเมื่อเห็นว่าสายลมยังไม่ไปรับขนมเหมือนทุกวันทั้งที่วันนี้ปีหนึ่งเลิกเร็วเพราะไม่มีรับน้อง
“ไม่”
“อ้าวไอ้ห่า อะไรของมึงวะกูไม่เข้าใจที่มึงพูด กรุณาพูดให้กูเข้าใจหน่อยไม่ได้เหรอวะไอ้สายลมไอ้เพื่อนชั่ว”
“ไม่อยู่กลับบ้าน”
“เออ ก็แค่นั้นทำไมมึงต้องให้กูพูดอะไรมากมายวะกูคุยกับมึงแล้วโคตรปวดหัวเลย”
“แล้วมึงจะอยากรู้เรื่องของมันไปทำห่าอะไรหนักหนาวะไอ้ธันวา เสือกได้ทุกเรื่อง” เจเจที่ฟังอยู่ก็อดจะพูดขัดไม่ได้ เขาได้แต่ส่ายหัวให้กับความชอบเสือกของเพื่อนคนนี้จริง ๆ
“มึงก็ว่างนะสิไอ้สายลม งั้นคืนนี้ไปกินเหล้าที่ผับไอ้เจเจกัน มึงด้วยนะไอ้เจเจ”
“กูต้องไปทุกวันอยู่แล้วไหมมึง แล้วนี่มึงต้องให้กูพูดแบบนี้ทุกครั้งที่มึงชวนกูไปผับกูทุกครั้งเลยเหรอวะ เห้อ......”
“ไอ้สายลม” ธันวาไม่สนใจเสียงค่อนแคะของเจเจแต่หันไปเค้นเอาคำ
