ตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง ( I have fallen for her ) #1
1734 คำ
ลูเซียโน่พาทุกคนเดินทางมาถึง ใจกลางเมืองเมืองมาร์แซย์เป็นเมืองที่มีอารยธรรมเก่าแก่ เป็นเมืองทีมีแสงแดดสามร้อยวันต่อปี ทำให้เป็นเมืองที่มีเสน่ห์มาก ตัวเมืองเริ่มประดับประดาไฟสีสันต่าง ๆ เพราะจะเข้าเทศกาลแห่งความสุขที่ใกล้จะมาถึง
แป้งหอมสีหน้าสดชื่นดูมีความสุขมาก การที่ได้มาเที่ยวสถานที่แปลกใหม่ และมาเจอผู้คนใหม่ๆ ทำให้เธอตื่นเต้นเพราะเหมือนได้รับรู้สิ่งต่าง ๆ นอกเหนือจากเมืองที่เคยอยู่ และเธอก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนนัก
แววตาซุกซนมีความสุขของเธอ ทำให้เธอยิ้มกว้างกว่าปกติ ลูเซียโน่แอบถ่ายรูปของเธอในอิริยาบถต่างๆ ตอนที่เธอเผลอตัว เขามีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอแบบนี้ มันทำให้เขาอมยิ้มตามเธอไปด้วย
“ฟิโอน่าหายไปไหนคะ ทำไมตอนนี้เหลือแต่เราสองคน” เผลอแป๊ปเดียวทุกคนหายไปไหนกันหมด เพราะเธอมัวแต่ก้มๆ เงยๆ ดูของที่ระลึก
“พวกเขาแยกย้ายกันไปเที่ยวหมดแล้ว ฟิโอน่าเขาก็อยากมีเวลาส่วนตัวกับคนที่พิเศษบ้างสิ” ลูเซียโน่บอกพร้อมยืนมองหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยความเอ็นดู
“คุณหมายความว่าไง ฉันไม่เข้าใจ ฟิโอน่าชอบกันกับใครเหรอคะ?” แป้งหอมเองก็แปลกใจที่เพื่อนสนิทนั้นมีคนที่ชอบแล้ว
“เรียกผมว่าพี่สิ แล้วผมจะบอกคุณ” คนตัวโตทำหน้าทะเล้น
“พี่บ้าอะไรแก่กว่าตั้งหลายปี คุณไม่เล่าฉันไปถามฟิโอน่าเองก็ได้ เชอะ”
พูดเสร็จแป้งหอมก็สะบัดหน้าเดินจากไป ทิ้งให้ลูเซียโน่มองตามด้วยอารมณ์หงุดหงิด
เวลาอยู่กับฟิโอน่าดูเธอเป็นคนอ่อนหวาน รักเพื่อน แต่เวลาอยู่กับเขาชอบตีหน้ายักษ์ใส่ตลอด ไม่ยอมเขาเลย ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวไปเงียบๆ
“คุณคะฉันอยากไปร้านทำสบู่ที่มีชื่อเสียงของเมืองนี้ ฉันค้นในกูเกิ้ลแล้วเขาบอกเราต้องไป ไม่งั้นจะถือว่าเรามาไม่ถึงเมืองนี้ พาฉันไปหน่อยนะคะ”
หญิงสาวหันมาบอกชายหนุ่ม แกมขอร้อง น้ำเสียงที่เธอใช้คล้ายเธออ้อนเขา ลูเซียโน่อมยิ้มให้กับความเจ้าเล่ห์ของเธอ
“ได้สิเดี๋ยวผมพาไป พูดแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยคุณอยากได้อะไรผมตามใจทุกอย่างเลยเบบี๋ ตรงหัวมุมมีร้านดังอยู่ร้านหนึ่ง”
“ขอบคุณค่ะคุณใจดีที่สุด ไปกันเถอะ มีอีกหลายที่ที่เราต้องไป”
แป้งหอมตื่นเต้นทางร้านสอนให้ทั้งสองทำสบู่เอง แป้งหอมสนุก เผลอตัวยิ้มให้กันอย่างลืมตัว เขายกมือขึ้นมายีหัวเพราะเธอในตอนนี้ดูน่าแกล้งจนเธอทำหน้าบูด ทั้งสองหยอกล้อเล่นกัน ทำให้คนที่ผ่านไปมามองทั้งสองแล้วอมยิ้มไปกับความน่ารักของสองหนุ่มสาว
ลูเซียโน่ไม่เคยผ่อนคลายแบบนี้มาก่อน เขารู้สึกสนุกและมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มที่เธอส่งมา ถึงบางทีเธอจะไม่ได้ตั้งใจแล้วยังเสียงหัวเราะด้วยความสดใสนี้อีก รู้สึกใจเต้นแรง...
ลูคัสแอบถ่ายรูปเจ้านายของเขากับแป้งหอม เขาจะเอาให้เจ้านายดูตอนกลับลงเรือ
“เจ้านายของเราท่าทางดูมีความสุขมากเลยนะเปาโล”
“ฉันก็ว่าเหมือนกัน ดูเป็นหนุ่มน้อย ไม่เหมือนเจ้านายของเราเวลาปกติเลย ฉันว่าคนนี้น่าจะของจริงแล้วละ เราน่าจะได้นายหญิงเร็วๆ นี้ ดูเจ้านายตามใจน่าดู”
“ใช่ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่ได้คุณแป้งหอมก็ดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาของเจ้านายนะ เธอไม่เคยเรียกร้องเอาอะไรจากเจ้านายเลย ทั้งที่เจ้านายของเราอยากจะประเคนให้ทุกอย่าง ฉันอยากเห็นเจ้านายมีความสุข ยิ้มและหัวเราะแบบนี้ดีกว่าทำหน้ายักษ์ใส่พวกเรา”
“ตามไปกันเถอะเจ้านายเดินไปนู้นแล้ว” เปาโลกับลูคัสรีบเดินตามเจ้านายของพวกเขาไปไม่ให้คลาดสายตา
“รอตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันมาค่ะ”
แป้งหอมวิ่งไปที่ร้านกาแฟ ที่มีขนมหน้าตาน่ารักเยอะไปหมด ฝรั่งเศสขึ้นชื่อเรื่องขนมหวานนานาชนิด เธอเลือกสั่งกาแฟมา 4 แก้วพร้อมขนมมาการอง2 กล่อง กับช็อคโกแล็ต เพราะช็อคโกแล็ตที่ฝรั่งเศสโด่งดังไปทั่วโลก มีชื่อเสียงด้านความอร่อย มาถึงที่ต้องลองชิม แป้งหอมซื้อมาเผื่อคนติดตามของเขาด้วย
เธอกลับมาพร้อมของกินเต็มมือ ลูเซียโน่มองเธอด้วยสายตาชื่นชม เธอเป็นคนง่ายๆ ไม่ถือตัว แล้วยังมีน้ำใจเผื่อแผ่ไปถึงคนของเขาด้วย แบบนี้ยกระดับขึ้นมาอีกเลเวล แม่คุณทูนหัวเธอเอาใจเขาไปเต็มๆ สวยจิตใจดีแบบนี้ เป็นแม่พันธุ์หายากชัดๆ
“กาแฟค่ะคุณลูเซียโน่” เธอยื่นกาแฟให้ชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอบคุณมากนะครับคนสวย คุณนี้ช่างเป็นผู้หญิงที่รู้ใจผมที่สุดเลย”
ลูเซียโน่ปลื้มอกปลื้มใจเป็นที่สุด ที่หญิงสาวดูแลเขา ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มยิ้มไม่หุบเลย
“นี่ของคุณแล้วก็ขนมค่ะ ฉันรู้ว่าผู้ชายคงไม่ชอบขนมหวาน แต่ลองกินดูนะคะ เดินจนเหนื่อยแล้ว ร่างกายต้องการน้ำตาลค่ะ” แป้งหอมพูดพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า เธออารมณ์ดีและมีความสุขเพราะสิ่งใหม่ๆ สถานที่ไม่เคยมาทำให้เธอมีความสุข
“ขอบคุณมากนะครับคุณแป้งหอม ที่ซื้อของกินมาเผื่อพวกผมด้วย” ลูคัสค้อมศรีษะให้แป้งหอมเพื่อขอบคุณเธอ
“ไม่เป็นไรค่ะ ไปค่ะ เดินกันต่อ” ทั้งสี่คนเดินแวะไปตลอดทาง ลูเซียโน่อดที่จะชื่นชมเธอไม่ได้ เธอไม่บ่นว่าเหนื่อยเลยตลอดช่วงการเดินเที่ยว ที่สำคัญของที่ซื้อนั้นล้วนจ่ายด้วยเงินของเธอเอง หญิงสาวกล้าปฏิเสธเครดิตการ์ดของเขาโดยที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาควงทำมาก่อน
“กลับกันเถอะแป้งหอมค่ำแล้ว ได้เวลาเรือจะออกเดินทางต่อแล้ว”
“ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับวันนี้ ฉันมีความสุขมากเลยค่ะ ได้รูปมาตั้งเยอะ” แป้งหอมยิ้มขอบคุณเขาจนตาหยี
“ผมยินดี คุณทำให้วันที่แสนจะธรรมดาของผม เป็นวันที่มีความหมายมากเลย ผมไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้มาก่อนเลย เพราะผมทำแต่งาน ไม่เคยได้ออกไปไหน” ลูเซียโน่พูดออกมาพร้อมจ้องหน้าแป้งหอมอย่างสื่อความหมายชัดเจน ว่าเธอคือคนพิเศษ เขาชอบรอยยิ้มสดใสของเธอ
เขาให้ลูกน้องเขาส่งจีน่ากลับทันที หลังจากที่เขารู้ว่าแป้งหอมอยู่บนเรือ
“เออ...ไปกันเถอะค่ะ” แป้งหอมเขินหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้
“อะแฮ่ม แหม…หวานกันจังเลยนะคะ”
ฟิโอน่าเดินมาเจอพอดีก่อนยักคิ้วหลิ่วตาล้อเลียนเพื่อนสนิท
“อุ้ย! ฟิโอน่า เธอไปไหนมา”
“ฉันไปเดินฝั่งนู้นมา ฉันถ่ายรูปมาฝากเธอเยอะแยะไปหมดเลย”
แป้งหอมมองสายตาของบอดี้การ์ดหนุ่มที่มองฟิโอน่าไม่วางตา เธอรู้แล้วที่ลูเซียโน่พูดหมายถึงใคร สองคนนี้ชอบกันแน่นอนดูสายตาที่มองกันและกันอย่างเปิดเผย
“ฮั่นแน่…เธอมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่าฟิโอน่า”
“กลับถึงห้องแล้วฉันจะเล่าให้ฟัง ไปกันเถอะ พี่คะน้องขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ” ฟิโอน่ายิ้มแบบอายที่โดนจับได้
“แล้วคืนนี้จะทานข้าวที่ไหน พี่จะเตรียมให้” ลูเซียโน่หันไปถามสองสาว
“แป้งหอมเธออยากทานอะไรคืนนี้ เดี๋ยวให้พี่ลูซเตรียมไว้รอ” ฟิโอน่าถามเพื่อนสาว
“แป้งหอมไม่ค่อยหิวเลยจ้ะ ทานขนมไปเยอะแล้ว ว่าจะไปยิมไม่ได้ออกกำลังกายมาหลายวันแล้ว”
“เดี๋ยวน้องจะโทรหาพี่นะคะ แล้วเจอกันค่ะพี่ ไปกันเถอะแป้งหอม”
“แอนเดรียฉันจะไปยิมซะหน่อยนะ นายกับลูคัสไปตรวจงาน ให้เปาโลไปกับฉัน ถ้ามีอะไรรีบมารายงานฉันด่วนนะ”
“เจ้านายจะไปดักเจอคุณแป้งหอมใช่ไหมครับ” แอนเดรียพูดอย่างรู้ทัน
“ถามมากจริง ฉันต้องเร่งทำคะแนนเพื่อพิชิตใจเธอ แล้วฉันไม่มีวันให้เธอคลาดสายตาของฉันไปได้หรอก ต้องไปเฝ้ากวางน้อยของฉัน เดี๋ยวผู้ชายคนอื่นมันจะมาวอแว พวกนายก็เห็น ขนาดมีฉันอยู่ด้วยยังไม่วายมีคนส่งสายตามาให้เธอ” ลูเซียโน่บอกไปตรง ๆ
“เจ้านายท่าจะเป็นเอามากนะครับ ถ้ามาดามรู้คงดีใจมากเลยครับที่เจ้านายเจอผู้หญิงพิเศษแบบคุณแป้งหอม อีกหน่อยเจ้านายต้องแต่งงาน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเจ้านายตัวเล็กๆ ให้มาดามเลี้ยง”
“นายนี่พูดมากจริงๆ เลย เรื่องแต่งงานยังอีกยาวไกล ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเนื้อกวางน้อยตัวนี้จะหวานอร่อย สมกับที่ฉันเฝ้ารอคอยหรือเปล่า หลังจากได้ลิ้มลองฉันอาจจะเบื่อเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ได้ พวกนายก็รู้ฉันมันขี้เบื่อ”
“ครับเจ้านายแล้วพวกผมจะรอดูนะครับ ระวังเจ้านายจะตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้ หาทางขึ้นไม่เจอนะครับ คุณแป้งหอมสวยขนาดนี้เจ้านายคงไม่มีวันเบื่อเธอง่ายๆ หรอกครับ” หนึ่งในลูกน้องพูดเพราะรู้ว่าแป้งหอมไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้นที่จ้องแต่จะปอกลอกเจ้านายของพวกเขา
“ไปทำงานได้แล้ว รำคาญ พวกนายนี่บ่นเหมือนมัมไม่มีผิด จะมาเป็นมัมคนที่สองของฉันหรือไงห๊ะ ฉันจะไปเปลี่ยนชุดไปโรงยิม”
ชายหนุ่มโบกมือไล่ลูกน้อง แอนเดรีย กับลูคัสรีบก้มหัวเดินหนีไป เพราะไม่อยากเถียงกับเจ้านายหนุ่ม เพราะรู้ว่าเถียงยังไงก็ไม่มีวันชนะ
- ผู้เขียน
