ทวงรัก 5 | กลับมาคิดบัญชีทีหลัง NC
1586 คำ
“ฮึก ปะ…ปล่อยฉันไป ยะ…อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉันไป…เฮือก!” ลีอาร์นอนสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ใบหน้าสวยหวานเปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อในขณะเดียวกัน หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งแทบหลุดออกมาจากขั้วรอมร่อ
ดวงตากลมโตคู่สวยมองสถานที่ไม่คุ้นเคยด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะค่อยๆ ประคองร่างกายขึ้นมานั่ง สมองเริ่มพาย้อนกลับไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก่อนจะก้มมองรอยช้ำบนข้อมือและแขน
ร่างกายไม่มีความผิดปกติอย่างอื่นนอกจากปวดร้าว ก่อนหน้านี้ถูกชายฉกรรจ์ฉีกเสื้อผ้าจนขาดรุ่ยไม่มีชิ้นดี แล้วทำไมตอนนี้…เธอกำลังสวมใส่เสื้อผ้าของใครอยู่
‘หลังจากพวกมันจัดการเธอเสร็จแล้ว ก็เตรียมตัวบอกลาโลกนี้ไปได้เลย’
คำพูดฮันเตอร์ฉายเข้ามาในหัว เธอเริ่มกังวลแล้วว่าตกลงถูกชายฉกรรจ์สามคนล่วงเกินหรือเปล่า เพราะร่างกายไม่มีความผิดปกติอะไรและที่สำคัญ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้
หรือว่าเธอตายแล้ว?
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูเรียกความสนใจจากคนบนเตียงได้ไม่น้อย ลีอาร์หันไปมอง หัวใจดวงน้อยพลันกระตุกวูบทันทีเมื่อปะทะเข้ากับเจ้าของใบหน้าเย็นชา
สรุปแล้วเธอตายหรือยังไม่ตายกันแน่เนี่ย
“ทะ…ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่”
“…”
“ละ…แล้วผู้ชายสามคนนั้นได้ทำอะไรฉันรึเปล่า”
“…” ยังคงไร้คำตอบจากมาเฟียหนุ่ม นัยน์ตาดำขลับดูน่ากลัวเอาแต่มองลีอาร์นิ่งๆ จนทำให้คนถูกมองเริ่มรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาอัตโนมัติ
เธอเริ่มกลัวเขาแล้ว…
นี่ไม่ใช่ฮันเตอร์คนที่เคยรู้จักเมื่อหลายปีก่อน แววตาคู่นั้นดูไม่เหมือนเขาเลยสัก ทั้งที่นั่นคือเขาแท้ๆ แต่ทำไมกลับทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มือที่ซ่อนไว้ใต้ผ้าห่มจิกเข้าหากันแน่น ก้มหน้าแล้วริมฝีปากเป็นเส้นตรง
หลายปีก่อนถูกเขาตัดขาดอย่างไม่ไยดีว่าเจ็บปวดแล้ว ยังไม่เท่ากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขา ณ ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
“ทำไมคุณถึง…”
แกร๊ก
เพียงแค่เริ่มอ้าปากพูด ฮันเตอร์ก็ชักปืนออกมาจ่อหน้าเธอรอแล้ว นัยน์ตาดำขลับคู่นั้นดูน่ากลัวจนไม่อยากสบสายตาด้วยเลยล่ะ
“ศิลามันคิดอะไรอยู่ ถึงส่งคนอ่อนแออย่างเธอมาตาย”
“เขาไม่ได้ส่งมา ฉันแค่รับข้อเสนอจากเขา” เธอฝืนทำใจดีสู้เสือ ขนาดนี้แล้วคงไม่รอด นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาชักปืนออกมาจ่อ และมันคงไม่มีครั้งที่สามอย่างแน่นอน
“ข้อเสนออะไร”
“อยากรู้ไปทำไมในเมื่อจะฆ่าฉันอยู่แล้ว”
ริมฝีปากหยักได้รูปแสยะยิ้มน่ากลัว ก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาลีอาร์ที่นั่งหวาดกลัวอยู่บนเตียง มือหนากระชากคอเสื้อหญิงสาวเข้ามาหาจนใบหน้าทั้งคู่ใกล้กันรอมร่อ
พรึ่บ!
“อ๊ะ!” เธออุทานร้องเสียงหลงกับการกระทำของเขา ใบหน้าหล่อเหลาที่สะท้อนเข้ามาในนัยน์ตาบวกกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพง เจือด้วยกลิ่นบุหรี่ พานทำหัวใจเธอสั่นไหวได้ไม่ยาก
กาลเวลาผ่านไป ใบหน้าเขายังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง หากแต่แววตาที่เคยมองดูเธอด้วยความอบอุ่น… มันดันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“ฉันไม่ชอบคนปากเก่ง”
“ละ…แล้วที่ฉันพูดมันผิดตรงไหน จุดประสงค์ของคุณคืออยากฆ่าฉัน เพราะงั้นก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องตอบคำถามพวกนั้นของคุณ”
“หึ กล้าดีนิ” ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าต่อปากต่อคำกับเขามาก่อน เธอเป็นคนแรกที่กล้าทำ
“แต่ว่าฉันไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก”
พรึ่บ!
เธออาศัยช่วงจังหวะที่ฮันเตอร์เผลอแย่งปืนจากมือมาแล้วจ่อใส่หน้าเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ นี่เป็นครั้งแรกที่จับปืน บอกตามตรงว่าใช้ไม่เป็น แต่ทว่าสัญชาตญานแห่งการเอาตัวรอดมันสั่งให้เธอทำทุกอย่าง เพื่อเอาชีวิตรอดจากตรงนี้ไปให้ได้
“คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้?”
“เวลาคนมันจนตรอกมากๆ ไม่ว่าอะไรก็ยอมทำหมดนั่นแหละ”
“งั้นก็ยิงเลยสิ”
“ยะ…อย่ามาท้าฉันนะ”
“ลังเลอะไร ยิงเลยสิ”
มือที่ถือปืนจ่อหน้าฮันเตอร์เริ่มสั่นเทาจนสังเกตได้ เธอเพียงแค่อยากใช้วิธีนี้ขู่เพื่อทำให้เขาปล่อยตัวเองเป็นอิสระ หากแต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกดดันให้ลั่นไกใส่แบบนี้
“ถ้าฉันตายเธอรอด นี่เป็นโอกาสของเธอแล้วนะ”
“คนอย่างคุณไม่โง่พอให้คนอื่นยิงตัวเองหรอก” เธอรู้ทันเขา ปืนนี่มันไม่มีลูกกระสุน
“คุณไม่โง่ใส่ลูกกระสุนในปืนกระบอกนี้ และคงไม่โง่เอามันเข้ามาใกล้ฉัน”
ฮันเตอร์ยิ้มมุมปากหลังจากได้ฟังลีอาร์พูด ผู้หญิงคนนี้ฉลาดกว่าที่คิด เขาประเมินเธอต่ำเกินไปสินะ
“คนฉลาดแบบคุณไม่มีวันพลาดเรื่องนี้”
ทั้งที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรก แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำราวกับรู้จักเขาดี แววตาคู่นั้นแสดงออกชัดเจนว่ากำลังหวาดกลัว ทว่าคำพูดที่เปล่งออกมา มันกลับทำให้สัมผัสได้ว่า เธอไม่ได้อ่อนแออย่างที่เคยดูถูก
“ฉลาดกว่าที่คิด”
“จำไม่ได้จริงๆ เหรอคะ”
ฮันเตอร์มองลีอาร์นิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร
“พี่ฮันเตอร์จำลีอาร์ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”
“…เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ?” คราวนี้ฮันเตอร์เป็นฝ่ายถามกลับ แววตาเย็นชาคู่นั้นทำหัวใจคนตัวเล็กเจ็บแปลบไม่ใช่น้อย
แววตาคู่นั้นที่มองมา ราวกับมีบางอย่างอยู่ภายในใจ ความรู้สึกพวกนั้นเขาไม่อาจเข้าใจได้ว่าคืออะไร แต่มีความรู้สึกหนึ่งที่พอเข้าใจได้นั่นก็คือ ความเจ็บปวด
ผู้หญิงคนนี้ทำราวกับเคยรู้จักเขามาก่อนอย่างไรอย่างนั้น…
“ถ้าบอกว่าเคย คุณจะเชื่อไหม”
เขานิ่งเงียบนานสองนาน ก่อนจะจะขยับริมฝีปากตอบกลับ
“ฉันไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน”
“แน่ใจจริงๆ เหรอคะ”
“เธอต้องการคำตอบแบบไหนจากฉันหืม?” เขาเชยเรียวคางเธอขึ้นเล็กน้อย พอได้มองหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดีๆ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอดูสวยและน่ารักมากในเวลาเดียวกัน ทว่าน่าเสียดายที่ดันเป็นคนของศิลา ไม่อย่างนั้นเขาคงยื่นข้อเสนอให้มาเป็นของเล่นแก้ขัดชั่วคราวไปนานแล้ว
“ฉะ…ฉัน…”
“อยากรู้ข้อเสนอที่ศิลามันยื่นให้เธอจริงๆ ต้องขนาดไหนถึงทำให้เธอกล้าเสี่ยงตายมาที่นี่” มือหนาเปลี่ยนเป็นลูบไล้กรอบหน้ารูปไข่ของลีอาร์มายังลาดลำคอ ก่อนที่จะ..
หมับ
“อึก!” ลีอาร์ถูกฮันเตอร์ใช้มือบีบลำคอแล้วผลักลงให้นอนราบบนเตียงนอน โดยมีมาเฟียหนุ่มคร่อมอยู่ข้างบน ในขณะที่ขาแกร่งแนบชิดลงจุดอ่อนไหวพอดี
ยิ่งต่อต้าน ฮัันเตอร์ยิ่งเพิ่มแรงบีบลำคอระหงแน่นขึ้นจนลีอาร์เริ่มหายใจติดขัด ทำให้เธอค่อยๆ สงบลง และแรงที่บีบลำคอก็เบาลงตามไปด้วยเช่นเดียวกัน
“คะ…คุณจะทำอะไร”
“ทำให้เธอยอมคายเหตุผล ว่าศิลามันยื่นข้อเสนออะไรให้ออกมายังไงล่ะ”
แควกก!
“กรี๊ดดด!!” เริ่มต่อต้านอีกครั้งเมื่อเขาทำการฉีกเสื้อผ้าบนเรือนร่างของเธอขาดวิ่นอีกครั้ง
บราเซียร์ลายลูกไม้ถูกดันขึ้นไปกองบนเนินอก ก่อนจะถูกริมฝีปากหยักได้รูปดูดเลียอย่างป่าเถื่อน แรงดูดจากมาเฟียหนุ่มพานทำลีอาร์รู้สึกเจ็บแปลบ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียวซ่านตามไปด้วย
“อึก! ยะ…หยุดนะ!” เธอพยายามดันไหล่ฮันเตอร์ออก ทว่ากลับถูกเขาจับล็อกข้อมูลทั้งสองไว้เหนือศีรษะ
กลิ่นหอมเย้ายวนจากเรือนร่างขาวผุดผ่องกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาในกายมาเฟียหนุ่มให้ลุกฮือ คนใต้ร่างเริ่มอ่อนระทวยไปกับสัมผัสหยาบโลน
“ปล่อยนะ!” พอดึงสติกลับมาได้ก็กลับมาต่อต้านอีกครั้ง ยอมรับว่าสัมผัสพวกนั้นมันเผลอทำให้เธอเคลิ้มตามไปชั่วขณะ นี่เป็นครั้งแรกที่ทำเรื่องแบบนี้กับผู้ชาย ทั้งกลัวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
“อืมม ร่างกายนี้เธอคงให้ไอ้ศิลาไปแล้วสินะ”
“อ๊ะ! ยะ…อย่ากัด” ทั้งขัดขืนและแอ่นหน้าอกรับสัมผัสหยาบโลนจากเขาพร้อมกัน
“มาดูกันไหมว่า ระหว่างฉันกับไอ้ศิลา ใครเด็ดกว่ากัน”
“ปล่อยฉันนะ!”
“เข้าถ้ำเสือแล้วคิดจะออกไปง่ายๆ หึ…มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”
“เลว…” ครั้งแรกที่เธอด่าฮันเตอร์ ทั้งเจ็บปวดและเสียใจกับการกระทำนี้ของเขา
เขาไม่ใช่คนเดิมที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว…
“นั่นแหละฉัน” มาเฟียหนุ่มพูดแล้วแสยะยิ้มออกมา
ติ้งต่อง~
นัยน์ตาดำมืดลงอย่างน่ากลัวเมื่อเสียงออดดังรบกวนเวลาส่วนตัว
ติ้งต่อง~
ดังขึ้นอีกครั้ง หากไม่ใช่เรื่องสำคัญลูกน้องเขาจะกดออกเรียกเพียงครั้งเดียว หากเกินสองนั่นหมายความว่าเป็นเรื่องสำคัญ
“ฉันจะกลับมาคิดบัญชีก่อนฆ่าเธอทีหลัง…ลีอาร์”
- ผู้เขียน
