มุกนั่งมองสายเรียกเข้าจากพี่ชายสลับกับใบหน้าของไทจิอยู่นาน จนคนที่เพิ่งถูกขัดจังหวะถึงกับผุดยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเห็นได้ชัดว่ามุกกำลังดูประหม่ากับการรับสายจากพี่ชายครั้งนี้มากแค่ไหน
“ปรับอารมก่อนมั้ยครับ หนูอาจจะกำลังอารมค้างอยู่” มุกขมวดคิ้วยู่ปากส่งกลับมาให้ไทจิ
“มุกไม่ได้อารมค้าง พี่ไทจิต่างหากที่บอกว่าหยุดไม่ได้ นี่ไงคะคนที่จะมาหยุดพี่” มุกตอบไทจิ “มุกยังไม่ได้เตรียมตัวเลย ทำหน้าไม่ถูก พี่ไทจิขยับไปทางนั้นก่อนค่ะ” ไทจิพยักหน้ายิ้มตอบ พร้อมกับขยับตัวไปนั่งที่โซฟาอีกด้านตามที่มุกขอ ถึงแม้จะยังอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน แต่ตอนนี้ทั้งคู่ก็นั่งอยู่คนละมุม
“ใจเย็น ๆ ครับ พี่พร้อมตอบทุกคำถาม เชื่อเถอะว่าพี่จะต้องผ่านพี่ชายหนูไปให้ได้” ไทจิยืนยันอีกครั้ง
มุกสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ แล้วกดรับสายพี่ชายด้วยรอยยิ้ม
‘ไอ้ลูสเอาของไปให้แล้ว?’ มุกยิ้มตอบพี่ชาย ซึ่งไม่ว
