ร่างสูงโปร่งของนิกซ์ยืนกอดอกนิ่ง มองไปยังคนตัวเล็กที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ที่ถูกโจรวิ่งราวกระเป๋า ตั้งแต่ที่เขาพาเธอกลับมาถึงเพนต์เฮาส์ นิวเยียร์ก็ยังไม่ยอมพูดอะไร เหมือนกับว่าเธอยังคงอยู่ในอาการตกใจกลัวกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเอง
“เจ็บนิดนึงนะครับ” อเล็กซ์ ลูกน้องคนสนิทของนิกซ์เอ่ยบอกกับนิวเยียร์เสียงทุ้ม ก่อนจะใช้สำลีที่ชุบแอลกอฮอล์เช็ดวนรอบบาดแผลบนหัวเข่าให้กับเธออย่างเบามือ
นิวเยียร์สะดุ้งเบาๆ รีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้แน่น รับรู้ได้ถึงความแสบตรงบริเวณรอบรอยแผลถลอกที่หัวเข่า ที่กำลังถูกคนของว่าที่คู่หมั้นใจร้ายทำแผลให้อยู่อย่างตั้งใจ
“ห้ามให้แผลโดนน้ำนะครับ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อทำแผลให้กับนิวเยียร์เสร็จเรียบร้อย
“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณเสียงเบา ก้มมองที่หัวเข่าทั้งสองข้างของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังคนตัวสูงที่ยืนกอดอกมองอยู่ข้างๆ
แต่เพียงแค่เงย
