ฟุ่บ!
ร่างบางของนิวเยียร์ถูกวางลงบนที่นอนทันทีเมื่อเข้ามาถึงในห้อง สองแขนเล็กที่กอดรอบลำคอหนาไว้แน่นตามที่เขาบอกก่อนจะอุ้มเธอลงจากรถ ตอนนี้ก็ยังคงกอดแน่นไม่ยอมปล่อย แม้ว่าเขาจะวางเธอลงแล้วก็ตาม
ร่างสูงโปร่งใช้มือค้ำยันลงที่ข้างลำตัวของคนตัวเล็กที่กอดคอเขาแน่นไม่ยอมปล่อยเพื่อทรงตัว สายตาคมจ้องมองสำรวจใบหน้าสวยที่ยังคงแดงระเรื่อของคนตัวเล็กไม่วางตา ก่อนจะดึงสายตาขึ้นมาหยุดนิ่งสบตากับแววตาที่ทั้งออดอ้อนและยั่วยวนในเวลาเดียวกัน
“นิกซ์~” เสียงเล็กเรียกอยากเว้าวอน สายตาก็ทั้งออดอ้อนและยั่วยวนตามอารมณ์ปรารถนาที่คุกรุ่น
“ถ้าไม่ใช่ฉันมันจะเป็นใคร” นิกซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบต่ำ พูดจบก็ก้มลงกดจูบบนริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กทันที
“อื้อ!”
แค่คิดว่าคนที่อยู่กับเธอในเวลาแบบนี้ไม่ใช่เขา ก็พานให้เกิดความรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในใจแล้ว
ลิ้นร้อนที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากเล็กตวัดไล่ต้อนลิ้นเล็กไปมาอย่างช่ำ
