วันนี้เขาตามเจ้านายมายังโรงพยาบาลเพื่อมาดูเด็กของเจ้านายที่นอนป่วยรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ และเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกก็แค่ติดตามนายมาเหมือนทุกครั้ง มือซ้ายอย่างเขาทำงานไม่เป็นเวลา เจ้านายต้องการเวลาไหน เขาก็พร้อมรับคำสั่งงานเสมอ แต่พอเข้ามาในห้องแล้วเจ้านายก็ไล่เขาออกไปพร้อมกับพยาบาลพิเศษ ที่เขาเห็นเธอวันแรก เขาก็รู้สึกแปลกและรู้สึกอยากมองเธอตลอดเวลาที่มาที่นี่ หน้าของเธอนั่นจิ้มลิ้มน่าเอ็นดู บวกกับหุ่นที่ไม่ผอมแห้ง จะว่าไปเธอคือสาวอ้วนที่สวยเลยแหละ และเขาก็ชอบมองยามเธอเคลื่อนไหวร่างกาย
“ไอ้เสริม มึงจะไปไหนก็ไป กูจะอยู่กับเด็กนี่ตามลำพัง” เมื่อเดินมาหยุดข้างเตียงของมายาวี ยักษ์ก็หันไปสั่งคนที่เดินตามหลังมาทันที
“ครับคุณยักษ์” ไอ้เสริมรับคำแล้วโค้งหัวให้นาย ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องเพื่อพูดคุยกับลูกน้องที่ทำงานเฝ้าหน้าห้อง และพยาบาลพิเศษที่อยู่ดูแลมายาวีก็เดินตามเขาออกมาเช่นกัน การหยุดเท้าเดินของไอ้เสริมทำให้พยาบาลจบใหม่เดินชนเข้าอย่างจัง
อุ๊ย!
พยาบาลสาวเสียหลักเกือบล้มหงายหลัง แต่ดีที่ไอ้เสริมมือไวและเคลื่อนไหวรวดเร็วเลยรับร่างอวบอ้วนของหล่อนไว้ได้ทัน แต่ก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะน้ำหนักของคนที่ตัวเองประคองรับตัวไว้
“ขอโทษนะคะ” พยาบาลสาวเอ่ยอายๆ พร้อมกับขยับยืนปกติ
“ไม่เป็นไรครับ” ไอ้เสริมปล่อยเธอพร้อมกับหลีกทางให้พยาบาลร่างอ้วนท้วนออกไปจากห้อง ส่วนตัวเองก็ปิดประตูห้องแล้วชวนบอดี้การ์ดหน้าห้องที่ทำงานตลอดคืนไปหากาแฟดื่มกัน
ในหัวของเสริมยังคิดถึงร่างอ้วนที่ตัวเองรับร่างไว้เมื่อครู่ เขารู้สึกชอบกลิ่นตัวหอมอ่อนๆ ที่มีกลิ่นยาติดตัวของเธอ มันไม่เหมือนใครและดวงตาใสซื่อนั้นก็บอกชัดเจนว่าเมื่อกี้หล่อนเองก็ตกใจที่เกือบล้มไปแบบนั้น และโชคดีที่เขาเคลื่อนไหวเร็วเลยรับร่างของหล่อนไว้ได้ทัน