บทที่ 14

1603 คำ

เขากระแอมใบหน้าแดงจนเข้มพยายามไม่มองหญิงสาวตรง ๆ ด้วยกลัวจะอดใจจับเธอขึงไว้กับพื้นก่อนจะกระแทกร่างตัวเองเข้าไปในร่างกายแสนหวานยั่วยวนนั่น "คุณสมชายคะ เสื้อผ้าพวกนี้" "อืมพี่เตรียมไว้ให้" "แต่ว่ามันแพงเกินไปฉันไม่มีปัญญาใช้คืนหรอกนะคะ" "ใส่เถอะไม่เรียกเก็บเงินหรอกถือว่าเป็นของขวัญแล้วกัน" "ขะ ของขวัญ" ในใจของลูกเกดตื่นเต้นยินดีมากที่จะรับของขวัญจากเขา แต่ตัวเองก็มีศักดิ์ศรีอยู่บ้างจึงพยายามทำสีหน้าให้เรียบตึง "จะดีเหรอคะ ไม่มีโอกาสพิเศษอะไรนี่คะอยู่ ๆ มาให้ของขวัญกัน" ลูเซียโน่กลั้นยิ้มเมื่อเห็นท่าทางยินดีแต่ปิดไม่มิดของเธอ "เมื่อคืนเกดจำไม่ได้เหรอที่พาพี่ทัวร์เชียงใหม่สนุกสุด ๆ ไปเลย" ลูเซียโน่กัดฟันพูดรอยยิ้มของเขาในสายตาของลูกเกดก็ดูน่ากลัวอยู่มาก ลูกเกดคิดทบทวนภาพที่เธอจำได้คือเธอนั่งมอเตอร์ไซต์คันโตหัวเราะไปตลอดทาง และมีคนหลายคนยิ้มให้เธอเป็นระยะอีกด้วย ท่าทางเธอคงทำเรื่องสนุก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม