ตอนที่6 ฉันถูกข่มขืน
ชีวิตของคนเราปะปนไปด้วยสุขคละเคล้ากันไป ชีวิตของฉันเองก็คงไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไปมากนัก หลังจากกลับมาจากกรุงเทพฯได้ประมาณสองสัปดาห์ พ่อของฉันป่วยหนักและท่านก็จากไปอย่างสงบ ทิ้งความเศร้าโศกเอาไว้ให้กับฉันและแม่เป็นอย่างมาก การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักคู่ทุกข์คู่ยากกันมายาวนานกว่าค่อนชีวิตนั้น ทำให้แม่ของฉันเกิดการปลงอนิจจังหันหน้าเขาทางธรรมหวังพึ่งศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวให้หลุดพ้น ท่านตัดสินใจบวชชีตลอดชีวิต ท่ามกลางการห้ามปรามของฉันที่ไม่เป็นผล
บ้านหลังใหญ่จึงเหลือเพียงฉันคนเดียว ความเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวหวนกลับมาเยี่ยมเยือนอีกระลอก หลายต่อหลายครั้งฉันคิดอยากจะมีใครสักคนเป็นเพื่อนช่วยคิด ช่วยแก้ปัญหาต่างๆ นานาที่เกิดขึ้น อยากมีคนคอยปลอบใจยามฉันนึกท้อแท้สิ้นหวัง
การที่มีเงินทองใช้มากมายนั้นใช่ว่าจะเป็นบ่อเกิดของความสุขเพียงอย่างเดียว หลายต่อหลายคนที่เข้ามาในชีวิตของ
