บทที่๑๑
‘เชอะ พ่อเนื้อหอม ขนาดผียังหลงรัก’
ตีรณาอยากพูดนี้ใส่หน้าหากไม่ได้ฟังนิทานของหลวงลุงอิ่มมาก่อน หรือเขาคือนายศาสตราที่อนงค์เฝ้ารอคอย หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยความห่วงใย หึงหวงและรอคอย อย่างที่เจ้าตัวไม่รู้ แต่คนถูกมองรับความรู้สึกได้ เขายิ้มให้เธอแล้วถาม
“ป้าคิดว่ายังไง สรุปผีหลงรักผมหรือแค้นผมกันแน่”
“ทั้งรักทั้งแค้นมั้ง” ในเวลานี้ความคิดนี้พุ่งนำเรื่องอื่น อนงค์รักศาตรามากและอาจแค้นเคืองที่เขาไม่มาช่วยเธอให้พ้นจากการจองจำ เพราะอนงค์อาจไม่รู้ว่าศาตราถูกพ่อตัวเองฆ่าตายไปแล้ว
ญาดาซึ่งนั่งฟังเรื่องที่สัภยาเล่าอยู่ด้วย แต่กลับคิดไม่เหมือนลูกสาวคนโต และเริ่มมีความกังวลขึ้นมาเมื่อลูกสาวคนเล็กเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย แม้มันจะเป็นเพียงในความฝันของสัภยาก็ตามที และญาดาเริ่มมีความกังวลมากขึ้นเมื่อตีรณาเล่าความฝันของตนบ้าง
“น่าแปลกนะ ทำไมในความฝันของเราสองคน ต้องมีศาเข้ามาเกี่ยวข้อง พญาฝันว่าศ
