“แต่งงาน!” เสียงที่เปล่งออกมาอย่างตกใจลดลงเมื่อหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างกาย ก่อนจะขยับลงจากเตียงแต่อีกฝ่ายตามมากอดเอวเอาไว้ พร้อมพูดอ้อนวอน
“ทำไมต้องตกใจคะ หรือคุณไม่คิดจะจริงจังกับศา”
“ไมใช่อย่างนั้น คือมันเร็วไป ผมอยากเห็นคุณโลดแล่นในวงการอีกนานๆ”
“แต่งแล้วศาก็ยังทำงานได้นี่คะ สมัยนี้ดารานางแบบลุกขึ้นมาแต่งงาน มีลูกแล้วยังอยู่ในวงการได้เหมือนเดิม คนก็ยอมรับ ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ อย่าห่วงเลย” เธอเกลือกหน้าไปบนหลังเอวของคนที่นุ่งแค่ผ้าขนหนูของโรงแรม อย่างแสนรัก ปลาบปลื้มในความห่วงใยของเขา ชายหนุ่มปลดมือเธอออกจากเอว แล้วนั่งลงบนเตียง จับไหล่เปล่าเปลือยยามสบตาก่อนพูด
“ผมไม่ได้ห่วงนะศา แต่ผมหวง ถ้าแต่งงานกันแล้วภรรยาของผมต้องแต่งตัวสวยอยู่บ้านรอผมกลับมาจากทำงาน เอาอกเอาใจผม ยิ้มให้ผมคนเดียว ห้ามส่งยิ้มให้คนทั่วโลกแบบอาชีพคุณ เข้าใจหรือยัง”
ญาณิศารู้สึกตัวลอยกับคำพูดของเขา นี่เขารักและหวงเธอ
