สัภยาสะดุ้งตื่น เขารู้สึกเหนื่อยเหมือนออกกำลังมาอย่างหนักจนต้องหายใจทางปาก เหงื่อแตกจนรู้สึกริมผมชื้น เขาปาดเหงื่อเม็ดเป้งที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก และรู้สึกเหมือนกำลังถูกมองจนต้องลดมือลงอย่างรวดเร็ว ก่อนสะดุ้งตกใจอีกครั้งกับใบหน้าหญิงสาวที่ลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะ ลักษณะเหมือนเขากำลังนอนหนุนตักและหน้าตาเธอช่างเหมือนกับผู้หญิงในฝันเหลือเกิน เมื่อคิดได้เช่นนี้ จะว่าอุปาทานหรือไม่เขาไม่อาจบอกได้ แต่รู้สึกถึงกลิ่นสาปสางแตะจมูก
ในฝันก็เหม็นเหมือนกอดศพเห็นหน้าเธอเป็นผี ถ้าเป็นเช่นนั้นเวลานี้เขานอนหนุนตักผีอย่างนั้นหรือ
สัภยาลุกพรวดลงไปยืนตัวสั่นข้างแคร่กับความตกใจหวาดกลัว ยอมรับว่าขี้ขลาดเมื่อต้องใกล้ชิดกับสิ่งที่เขาเรียกว่าผีหรือวิญญาณขนาดนี้ และเขาไม่ได้คิดเลยว่าเธอเป็นคนปกติ ยังมีชีวิต
“ทะ เธอเป็นใคร มาหลอกหลอนกันทำไม” สิ้นเสียงถาม ผู้หญิงที่นั่งพับเพียบก็หลั่งน้ำตาออกมา แล้วร่างก็ค่อยๆ เลือนห
