วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 35
เป็นของฉัน NC
“ถ้าฉันต้องการแค่นั้นฉันคงไม่เอาเธอเข้ามาใกล้ตัว หัดใช้สมองอันน้อยนิดของเธอคิดบ้าง...แต่ถ้าเธอยังไม่รู้ฉันจะบอกให้แล้วกัน...”
พรึ่บ!!
“อ๊ะ” ลูกแพรร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อถูกร่างสูงตรงเข้ามากระชากเธออย่างแรง จนใบหน้าถลาชนเข้ากับแผงอกแกร่งอย่างแรงพร้อมกับท่อนแขนแกร่งที่เกี่ยวตวัดกอดรัดเอวบางของเธอเอาไว้อย่างแนบชิด
“อยู่กับฉัน...เป็นของฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการจากเธอ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาในขณะที่ใบหน้าคมคายก้มลงสบตากับดวงตากลมคู่สวยของคนในอ้อมแขน
“ในฐานะอะไร? บอกฉันมาสิ” ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าประชิดใบหน้าพร้อมกับสายตาคมที่เธอจ้องสบตาอยู่นานทำให้ตกอยู่ในภวังค์ของห้วงความรู้สึก นานหลายนาทีกว่าหญิงสาวจะดึงสติกลับมาได้ เธอเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจเพราะบางทีเขาก็ดีจนน่าใจหายแต่ในบางครั้งเขาก็ร้ายจนเธอไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาคิดหรือต้องการอะไรจากเธอกันแน่
