ฮึฮึฮึ “วันนี้นับเป็นวันที่ดีเลยนะคะ เราสองคนต่างก็มีเรื่องดีๆ มาบอกกันตามประสาพี่น้อง” ใช่แล้ว! เรื่องระหว่างเราสองคนนอกจากความเป็นพี่น้องก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว ฮือฮือ ในที่สุดความอดทนของเธอก็ไม่เหลือแล้ว
“ขอโทษนะคะ น้องอยู่กับพี่หัสมานานก็เลย...ก็เลย...น้องอวยพรให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ” ฮือฮือ ผลุ๊บ! ลำธารลุกและวิ่งเข้าห้องนอนของตนไปทันที ฮืออออออ ฮืออออ เสียงร่ำไห้ที่ไม่อาจเก็บไว้แล้ว เขากำลังจะแต่งงาน...อะไรที่มันไม่ใช่ของเรา...มันก็ไม่ใช่สินะ “พี่หัส ลำธารทั้งทรมานทั้งเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน”
หัสวีร์นั่งนิ่งไม่ได้มองตามร่างบางไปแม้สักนิดเดียว ความเจ็บปวดที่ไม่อาจปิดไว้ได้ของลำธารเธอพยายามบอกกับเขาว่าที่เธอเสียใจเพราะต้องย้ายออกแค่นั้นหรอกเหรอ...หึหึ หัสวีร์หัวเราะในคอ เขาย่อมต้องเชื่อแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะความจริงมันเป็นแบบนั้น
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนนั้นลำธารที่ร้องไห้จนหลับ ค่อยๆ ตื่นขึ้น
