หญิงสาวที่ดวงตาพร่าเลือนมองไม่ค่อยชัดนักในยามนี้เธอจึงมองไม่เห็นผ้าก๊อซเหล่านั้นแม้จะเห็นแต่สติของเธอในตอนนี้จะแยกออกได้อย่างไร ในสายตาเธอจึงมีเพียงร่างใหญ่ที่จิตใต้สำนึกบอกกับเธอว่าเขาคือคนที่เธอคุ้นเคยปลอดภัยยามที่ได้อยู่ใกล้ๆ ไอร้อนจากร่างกายชายหนุ่มทำให้หญิงสาวพยุงตัวเป็นลุกขึ้นนั่ง พึ่บ และโผเข้าโอบกอดเขาไว้ ก้านสมองในช่วงหลายนาทีนี้แข็งแรงขึ้นยามที่ถูกฝึกให้เอ่ยคำเดิมๆ ซ้ำๆ ว่า “พี่หัส” เสียงกระซิบแหบพร่าดังขึ้นข้างริมหูชายหนุ่ม ที่มาพร้อมกับร่างบอบบางที่แนบชิดผิวเนื้อเขามีเพียงอาภรณ์ของเธอเท่านั้นที่ขวางกั้นเขาไว้
เสียงซิปชุดถูกดึงลงอย่างช้าๆ เผยแผ่นหลังขาวเนียน ขนอ่อนเล็กๆ ลุกชันซึ่งไม่แน่ใจเพราะสาเหตุใดระหว่างลมเย็นของเครื่องปรับอากาศหรือการถูกปลดเปลื้องอาภรณ์โดยผู้อื่นเป็นครั้งแรกในวัยแรกแย้มสาวสะพรั่ง พรึ่บ! ลำธารรีบซุกร่างเข้าหาชายหนุ่มทันทีที่ชุดท่อนบนเผยความเต่งตึงของวัยสาว
