“ถ้าคุณหมอโอเคดีแล้ว ต่อไปพอเราตีให้เนียนแล้ว จะเอาเอาไปตั้งไฟเติมนมแอลมอนด์กับกลิ่นวานิลลานิดเดียว เอาแค่พอเดือดปุดนะคะ”
หมอดวินกำลังคิดในใจว่า ..ลูกเจี๊ยบตัวนี้หนีเก่งจริงๆ
เอาเถอะ ให้เวลาเธอสักหน่อย
แต่กลิ่นหอมๆ ยามใกล้กันเมื่อครู่ ...ชวนให้คิดไปไกลจริงๆ
เขาทำตามที่เธอบอก พอปุดเธอก็บอกให้เขาขยับห่างเตา
“ขยับหน่อยค่ะ เดี๋ยวร้อน ฉันจะยกลงเตา”
หมอดวินแตะมือฉันแล้วส่ายหน้า
“ผมไม่ใช่เจ้าชาย ไม่ได้เปราะบางขนาดนั้น แล้วถ้ามันร้อนผมยิ่งต้องทำ”
ฉันเม้มปากแล้วถอยให้เขาเข้าไปยกลงเตา
หมอดวินคลี่ยิ้มบาง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม
“เด็กดี”
“!!!!!”
โอยย หมอคะ ถ้าพูดอีกหมอต้องพากุ๊กไปโรง’ บาลแล้วนะ
ติ้ง!
เสียงเตาอบที่ตั้งเวลาไว้เสร็จพอดี
“ผมเอาออกเอง”
ฉันพยักหน้าจำยอม ไม่มอง ไม่รู้ ไม่ฟัง
พอเขายกถาดออกมา ฉันก็ให้วางไว้รอให้เย็น
“พอเย็นแล้วเราก็เอาออกจากพิมพ์ ป้ายครีมอัลมอนด์
