“เพราะฉายาแฝดรู้โลกรู้ของพวกนายยังไงล่ะ พูดไป ไม่ทันข้ามวันโทรไปฟ้องน้ามี่ให้มาลากฉันกลับบ้าน ฉันไม่กลับหรอกนะ ฉันจะอยู่ที่นี่”
“พวกเราไม่ได้เลวร้ายอย่างนั้นสักหน่อย” เด็กแฝดแข่งกันนอยด์ “แต่พี่มิอยู่ที่นี่ดีแล้วครับ ถ้าไอ้หมอนั่นทำให้นอยด์มากๆ ก็ไม่ต้องกลับกรุงเทพฯ ไปเจอหน้าเขา อยู่กับพวกผม จนเราฝึกงานเสร็จเลยก็ได้”
“ยกห้องให้เลยครับ เพื่อพี่มิแล้ว พวกเราจะออกไปนอนระเบียง!”
“เวอร์น่า ฉันไม่ใช่คนใจร้ายเอาเปรียบคนอื่นสักหน่อย”
ได้คุยกับเด็กๆ อาการนอยด์ผู้ชายของหล่อนลดน้อยลง ทำไมจิรัชไม่ปากหวาน ขยันเอาใจผู้หญิงเหมือนเด็กสองคนนี้นะ ไม่อย่างนั้นหล่อนรักตายเลย มือสองข้างหยิกแก้มนิ่มของเจ้าแฝด
แรกๆ เจ้าแฝดยิ้มรับ ต่อมาเริ่มเจ็บ สะบัดศีรษะพากันถอยออกห่างมาลูบแก้มของตัวเองลดการเจ็บ
ซาดิสม์ตลอดเลย!
“ไม่มาอ้อนต่อแล้วเหรอ กำลังเคลิ้มเลยนะ”
คอปเปอร์ คูเปอร์ พร้อมใจกันส่ายหน้า ถอยลงจากเตียง
