“จะให้ผมไปสุราษฎร์ฯ เหรอ ทำไมครับคุณพ่อ” การันต์ขมวดคิ้วเอ่ยถามบิดา เมื่อมีคำสั่งเร่งด่วนทั้งที่ไม่เคยมีสัญญาณใดๆ มาก่อน และเขาก็ไม่เคยต้องลงไปทำงานด้วยตัวเองที่นั่นด้วย
“รายรับสองสามปีมานี้ของบริษัทที่สุราษฎร์ฯ ยอดตกลงมาก ทั้งๆ ที่การส่งของก็ยังเป็นปกติ พ่ออยากให้ใครที่ไว้ใจได้ลงไปดูเสียหน่อย เผื่อจะได้ข้อมูลอะไรนอกเหนือจากที่ผู้บริหารที่นั่นส่งมาให้บ้าง”
“มีการยักยอกเกิดขึ้นงั้นเหรอครับ”
“ก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอกนะ แต่ไหนๆ แกก็ตั้งใจจะกลับมาดูแลบริษัทที่ไทยแล้ว ก็ลองไปดูสาขาที่ต่างจังหวัดดูบ้าง จะได้รู้ว่าพื้นที่ไหนเขาทำงานกันยังไงบ้าง” ฝั่งบิดาอธิบาย ยกน้ำชาขึ้นจิบไปพลางขณะเปิดอ่านนิตยสารเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวในวงการธุรกิจไปด้วย พวกเขานั่งอยู่ในสวนของบ้านหลังใหญ่ ภายใต้ซุ้มไม้เลื้อยอย่างพวงชมพูที่ออกดอกบานสะพรั่ง
