ตอนที่13

1352 คำ

บทที่ 13 (หมูหวาน) ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ฉันต้องควานหาผ้าห่มมาคลุมตัว แสงแดดอ่อน ๆ กระทบโดนหน้าฉันจนต้องพลิกตัวหนีมัน “โอ๊ย” เพียงแค่ฉันขยับตัว ความปวดก็ร้าวไปทั้งตัว “อ้าว ตื่นละเหรอ” เสียงเข้มที่คุ้นเคยทำให้ฉันตวัดสายตาไปมองเจ้าของเสียง ก่อนจะค่อย ๆ ดันตัวเองขึ้นนั่ง “กินข้าวไหม” ภาคินถามขึ้น แต่เพียงฉันหันไปสบตากับเขา ภาพเรื่องราวเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัวแทบทันที “ทำไมหน้าแดงแบบนั้น ไข้ขึ้นเหรอ” เขายื่นมือมาหมายจะอังหน้าผากแต่ฉันถอยหลังหนีซะก่อน “ฉันไม่เป็นไร” ฉันปฏิเสธและพยายามหลบสายตาเขา นั่นเลยทำให้ฉันได้เห็นสภาพรอบห้อง “ทะ...ทำไมห้องเละแบบนี้” ข้าวของภายในห้องกระจัดกระจาย พวกหมอน ตุ๊กตาฉันนอนเกลื่อนกลาดเต็มพื้นห้องและยิ่งไปกว่านั้นเมื่อฉันหันไปเห็นสภาพห้องน้ำที่ประตูเปิดอยู่ก็ถึงกับอุทานเสียงดัง “เชี่ย ห้องน้ำฉัน” “ไม่เห็นต้องตกใจเลย เดี๋ยวฉันให้คนมาจัดการให

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม