บทที่ ๗
พระราชวังหลวงในเมืองตาจาร์ฮี เมืองหลวงที่ติดทะเลทั้งยังเป็นเมืองท่าที่สำคัญของชาร์มา พระราชวังกว้างใหญ่อันประกอบไปด้วย หมู่ตึกมากมายแบ่งแยกออกเป็นฝ่ายหน้าและฝ่ายใน พระราชวังของประเทศที่มีทะเลทรายอยู่มากกว่า 60% ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศกลับร่มรื่นด้วยพฤกษานานาพรรณ ด้วยวิทยาการเหนือธรรมชาติ
พระราชวังที่ความสงบสุขกลับมาเช่นเดิมหลังอึมครึมไปพักใหญ่ ฝ่ายทหารและพลเรือนต่างหาทางแก้ตัวเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นในครั้งนั้น ทว่าแม้ไล่ล่าก็ยังไม่สามารถตามจับจอมโจรชื่อดังได้ ถึงจะส่งกองกำลังเข้าไปกวาดล้างก็ล้มเหลว จนต้องกลับมาทบทวนและวางแผนการใหม่ เพื่อเวลาที่เหมาะสมอีกครั้ง
ในห้องรับรองสำหรับพระราชอาคันตุกะส่วนพระองค์ นายทหารชาวไทยรูปร่างหน้าตาดี กำลังชื่นชมพระฉายาลักษณ์ที่ประดับบนผนังห้อง ก่อนจะหันไปตามเสียงมหาดเล็กหน้าห้องที่ขาน
“ชีคกาเบรียน อัลชาร์มา อัลโซกียาห์ เสด็จ”
วรองค์สูงใหญ่สง
