ในช่วงเวลาที่ท่านหญิงน้อยนอนกลางวัน กฤติกาก็บอกกับนางกำนัลคนสนิทว่าจะไปเอาอุปกรณ์การเรียนการสอนที่ไม่ได้หยิบติดมาจากตำหนักฝ่ายใน ฝากให้ฮะนานีและมาลีกีดูท่านหญิงให้ดี เพราะชีคกำชับไว้ว่าห้ามออกไปไหน
รถที่ใช้พลังงานไฟฟ้าคันเล็กแต่ราคาแพงลิบถ้าเทียบกับรายได้ของคนไทยส่วนใหญ่ในประเทศจอดเทียบหน้าตำหนัก โดยพลขับนั่งรออยู่ในรถ แค่ก้าวเข้ามาในตำหนัก หรือแม้แต่ส่วนของฝ่ายในทั้งหมดก็รู้ถึงความเงียบเหงา นางกำนัลแทบจะนับคนได้เพราะต่างเศร้าโศก จับกลุ่มพูดคุยยามไม่มีงาน ไม่มีคนคอยจ้ำจี้จ้ำไช บางส่วนไปร่วมงานศพของพระนมตามที่ทรงอนุญาต
กฤติกาเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองที่ชั้นสอง แทบจะไม่เห็นแม้แต่เงาของเหล่านางกำนัล ที่ตามปกติจะทำงานกันอยู่ทั่วทั้งตำหนัก ตำหนักใหญ่วันนี้จึงเงียบและนำมาซึ่งความเหงา วังเวง แค่คิดกลับมาเอาของยังรู้สึกได้ถึงเพียงนี้ ถ้าถึงเวลากลับมาพักจะรู้สึกถึงความเงียบเหงาเพียงไหน ทั้งที
