บทที่ ๑๓
กฤติกาและศิษย์ตัวน้อยสนิทสนมกันมากขึ้นทุกวัน จากแค่สอนภาษาไทยตามเวลาและตารางที่ฝ่ายวิชาการกำหนดมา เวลาที่เหลือ ทั้งครูต่างถิ่นและท่านหญิงเจ้าบ้านยังทำกิจกรรมสนุกๆ ร่วมกัน โดยเฉพาะการเล่นเป็นเจ้าหน้าที่รังวัดที่ดินและเป็นช่างสำรวจตรวจวังหลังจนปรุ วันนี้ก็เช่นกัน หลังนั่งเล่นนอนเล่นในกันตำหนักจนเบื่อ สองคนก็แต่งชุดเก่งออกปั่นจักรยานในเขตวังหลัง จักรยานของท่านหญิงเป็นแบบของเด็กคันเล็กและมีล้อเล็กเพิ่มมาสองล้อเพื่อช่วยประคองการทรงตัวของรถไม่ให้ล้ม ส่วนของกฤติกาเป็นจักรยานเสือหมอบ โดยมีนางกำนัลมาลีกีและฮะนานีเดินตาม ทั้งที่ได้รับคำเตือนแล้วว่าอย่า เพราะจะเหนื่อยเสียเปล่าๆ แต่สองคนก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองอย่างขมีขมัน แม้จะลิ้นห้อยอยู่ในขณะนี้
“พักก่อนดีกว่านะคะ สงสารพี่มาลีกีกับพี่ฮะนานีแล้ว ดูสิ ลิ้นห้อย” กฤติกาเสนอกับศิษย์ตัวน้อย พร้อมเหลียวไปมองด้านหลังเพื่อให้ท่านหญิงน้อยที่ยังสนุก
