บทที่10/3

1147 คำ

พระจันทร์เสี้ยวน้อยลอยเด่นอยู่กลางหาว หมู่ดาวที่จรัสแสงกระจัดกระจายเต็มท้องฟ้าที่ถูกม่านดำคลี่ขยาย ลมบกพัดออกจากฝั่งสู่ทะเลเวิ้งว้างกว้างไกล เกลียวคลื่นในทะเลโล้อย่างอ่อนแรง ทว่ายังสาดกระทบฝั่งระลอกแล้วระลอกเล่าไม่มีวันหมดและหยุดพัก ต้นปาล์มถูกสายลมหยอกเย้าสะเทิ้นอาย จนใบเสียดสีเกิดเป็นเสียงสูงต่ำ เสมือนการบรรเลงดนตรีของมนุษย์ ประสานกับเสียงแมลงปีกแข็งตีปีกกรีดเสียงเรียกหาคู่ ประหนึ่งเพลงเห่กล่อมในนิทรารมณ์อันแสนสุข ห้องนอนหรูหราที่ชาร์มาใช้ต้อนรับครูสอนพิเศษของท่านหญิงอัลมาอ์เปิดไฟแค่สลัวเพียงดวงเดียวใกล้เตียงนอน เจ้าของห้องในชุดเสื้อยืดกางเกงเอวรูดนอนเกลือกกลิ้งหัวเราะชอบใจไปบนที่นอนนุ่ม ข้างเตียงนาง กำนัลฮะนานีนั่งเท้าคางไปบนเบาะ ยามทำหน้าที่บอกเล่าแปลความหมายของถ้อยสนทนาในห้องโถงตำหนักพระสนมมัยมูนะห์ในเวลาที่เกิดเรื่อง โดยเฉพาะรับสั่งของชีคกาเบรียนที่ตำหนิพระนมให้ฟัง “ขอบใจนะ ฮะนานี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม