รถหรูมาจอดลงที่หน้าบ้านชั้นเดียวหลังเล็กของรักแรกที่เธออาศัยอยู่กับยายและยังมีนิภาที่ชอบแวะเวียนมานอนที่นี่อยู่บ่อย ๆ ด้วยอีกคน
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” รักแรกยกมือไหว้และกล่าวขอบคุณทุกคนบนรถก่อนจะเปิดประตูรถออกเพื่อเข้าบ้านแต่ประตูยังไม่ทันเปิดก็ต้องโดนลีโอดึงแขนไว้ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ออกมา
“อย่าเดินเองขาเจ็บ”
“อ้าว... ไม่ให้เดินแล้วจะให้รักเข้าบ้านยังไงละคะ” รักแรกขมวดคิ้วเอียงคอมองลีโออย่างงงในคำพูดของเขาก็ถ้าไม่เดินจะเข้าบ้านได้ยังไงละเนี่ย
“หึหึ” ลีโอเห็นท่าทางของรักแรกก็รู้สึกขำก่อนเขาจะเปิดประตูลงจากรถไปแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่งเปิดประตูรถออกแล้วอุ้มรักแรกเดินเข้าบ้านไปท่ามกลางความตกตะลึงของสองคนสนิทที่แปลกใจกับพฤติกรรมของลีโอ ทำให้ทั้งคู่หันมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมาโดยไม่ได้พูดอะไรแต่กลับเข้าใจความหมายนั้นดี เรื่องดี ๆ ในชีวิตของลีโอกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ยายของรักแรกที่เห็นลี
