เวลาผ่านไปไม่นานเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกตามด้วยเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ กลิ่นสบู่ที่คุ้นเคยอยู่ใกล้มากจนอยากจะหมุนตัวกลับไปกอดเขาแต่ต้องพยายามนิ่งให้มากที่สุด ฝามือเย็นลูบผมแผ่วเบาตามด้วยจมูกที่สัมผัสแก้ม
"ฝันดีนะโซเฟียคนดีของพี่"
เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบากับคำพูดแสนดีก็เล่นเอาใจที่เต็มไปด้วยความเจ็บฟื้นตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วราวกับปฏิหารย์ เธอมองตามประตูที่ปิดออกไปแล้วลุกนั่งกอดเข่าด้วยความไม่เข้าใจในตัวเองว่าทำไมถึงต้องรู้สึกดีกับการกระทำเล็กน้อยแบบนี้ถ้าเทียบกับความผิดที่เขาได้ทำเอาไว้
เธอไม่กล้าจะโวยวายเพราะรู้แล้วว่าตอนนี้เขากลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมพร้อมจะเดินหน้าต่อไปแล้วในขณะที่เธอมาอ่อนแอเพราะความรักที่มอบให้ไปไม่รู้ว่าถึงใจเขาบ้างรึเปล่า เธอไม่รู้ว่าพี่รามรักกันบ้างไหมถึงการกระทำทุกวันจะใส่ใจมากคอยโทรหาตลอดเวลาแวะมาหาทุกวัน เขาเอาใจเธอทุกอย่างจนไม่เคยเอะใจอะไรหลงคิดว่าคนที่ร้ายกาจจ
