ครืด...
โทรศัพท์ในกระเป๋าที่เปิดระบบสั่นเอาไว้ส่งสัญญาณเตือน นับดาวที่กำลังเรียนอยู่ในคลาสจึงค่อย ๆ หยิบออกมาดู หน้าจอปรากฏชื่อคนที่ส่งข้อความมาหา เห็นแล้วก็ทำเอาเธอต้องถอนหายใจ
ม่านหมอก : เลิกเรียนกี่โมง เดี๋ยวพี่ไปรอรับ
นับดาวอ่านข้อความแล้วก็รีบพิมพ์ตอบกลับทันที ไม่เช่นนั้น เธออาจจะได้รับข้อความแบบเดียวกันอีกนับสิบ ราวกลับสแกมเมอร์เลยทีเดียว
นับดาว : เลิกเรียนบ่ายสอง
ข้อความถูกส่งกลับไปแล้ว โทรศัพท์ของเธอก็เข้าสู่ภาวะสงบทันที
นาฬิกาบนข้อมือบอกเวลาบ่ายสองโมงสิบห้านาที นับดาวที่เพิ่งเดินลงมาจากอาคารเรียนก็เห็นกลุ่มนักศึกษาสาวหลายคนกำลังยืนมุงอยู่ที่รถคันหนึ่ง ไม่ต้องเสียเวลาเดาว่ารถคันนั้นเป็นของใคร แค่เห็นสีและลักษณะของรถเธอก็รู้แล้วว่าคือม่านหมอก
ปี๊น!!
เสียงแตรรถดังลั่น เมื่อหันไปมองก็เห็นเขาลดกระจกลงมามองเธอที่ยืนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ พร้อมกับกวักมือเรียก นับดาวจำใจต้องเดินไปขึ้น
