ครืด... ครืด...
โทรศัพท์ที่วางเอาไว้บนโต๊ะส่งเสียงร้องนั่นหมายถึงมีสายโทรเข้า นับดาวที่กำลังง่วนอยู่กับการทำกับข้าวรีบเดินออกมารับทันที ปลายสายเป็นชื่อเพื่อนสนิท น้ำหอม
“เย็นขนาดนี้แล้ว เมื่อไหร่จะกลับห้องจ๊ะ” เธอถามขึ้นทันทีที่รับสาย
//นับ คืนนี้นน้ำไม่กลับห้องนะ พอดีพี่น่านกับพี่เหนือขอให้ค้างที่ห้องพวกพี่เขา//
เสียงน้ำหอมที่อยู่ปลายสายพูดขึ้นอย่างไม่เต็มเสียงนัก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเพื่อนกลัวว่าเธอจะโกรธที่ทิ้งให้นอนห้องคนเดียว แต่ทั้งคู่ก็โตขนาดนี้แล้ว จะตัวติดกันตลอดเวลาได้ยังไง
“ทำเสียงอย่างกับกลัวเราโกรธ น้ำค้างกับพี่ ๆ เขาได้เลย กี่วันก็ได้”
//ขอบใจนะนับ งั้นแค่นี้นะ//
น้ำหอมวางสายไปแล้ว นับดาวก็กลับเข้ามาในครัวเพื่อที่จะทำกับข้าวต่อ ไม่นาน มื้อเย็นง่าย ๆ ก็วางพร้อมกินอยู่บนโต๊ะ
ติ๊งต่อง!
แต่ในขณะที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น น้ำหอมบอกว่าไม่กลับ แล
