รถยุโรปสามคันแล่นออกจากกรุงเทพมหานครตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง จุดมุ่งหมายคือหมู่บ้านหนองเรือ จังหวัดอุดรธานี นับดาวนั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับ ถึงแม้ตอนแรกจะไม่ได้รู้สึกอยากมาสักเท่าไหร่ แต่พอได้เห็นทิวทัศน์ข้างทางก็ทำเอาตื่นเต้นมากทีเดียว
“ถ้าง่วงนับนอนได้เลยนะ อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง” ม่านหมอกเอ่ยบอกเธอ สายตาของเขาจับจ้องไปยังท้องถนนอย่างมั่นคง การขับรถทางไกลต้องใช้สมาธิมากพอสมควร
“นับยังไม่ง่วงหรอก อยากดูวิวข้างทาง” น้ำเสียงของเธอตื่นเต้นจนเก็บอาการแทบไม่อยู่ อย่างว่า ชีวิตเด็กกำพร้าที่วัน ๆ อยู่แต่ในสถานรับเลี้ยง กว่าจะได้ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองก็หลังจากที่จบมัธยมปลาย การไปเที่ยวไกล ๆ แทบจะไม่มี
และก็เป็นอย่างที่เธอบอก นับดาวแทบจะแนบใบหน้ากับกระจกหน้าต่างรถ เธอมองต้นไม้ มองบ้านเรือนที่รถวิ่งผ่านตลอดทาง ทำเอาม่านหมอกที่หันมามองเป็นระยะอดที่จะยิ้มอย่างเอ็นดูไม่ได้
รถจอดแวะปั๊มน้ำมันหลายครั
