EP 5 ตัวยุ่ง

1036 คำ

ฉันฉวยชายเสื้อสูทของคุณกระต่ายฉุดไว้มั่น แต่เขากลับดิ้นรนหนีพลางหันมาบอกให้ปล่อย รู้จักชื่อฉันด้วยแฮะ แล้วจะว่าไปทำไมคุณกระต่ายไม่ถือนาฬิกาแบบที่พี่พีชเคยอ่านให้ฟังตอนฉันเป็นเด็กล่ะ? พอกระตุกแขนสุดแรงเกิด คุณกระต่ายก็อุทานดังลั่นพร้อมกับเซลงมาทับฉัน อ๊าก...หนักมาก! แต่อุ่นดีจัง... ฉันขยับเข้าซุกตัวหาไออุ่น กอดคุณกระต่ายไว้ ก่อนบอกเสียงงึมงำในลำคอแผ่วเบา “อย่าทิ้งอลิศไปสิ...คุณกระต่าย...” ภายในห้องเดอลุกซ์แห่งนั้นจัดแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลตัดสีขาว ไฟโคมติดหัวเตียงไม้สาดแสงเพียงสลัว แต่ก็เผยให้เห็นร่างสองร่างที่นอนเบียดกันอยู่บนเตียงกว้างนั้น ลมหายใจอ่อนบางคละเคล้ากลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดซอกคอคนถูกฉุดไว้ จนอดไม่ได้ที่จะดันให้ร่างบางข้างกายให้ถอยห่างออกไปอีกนิด แต่ดวงหน้าเรียวได้รูปกลับขมวดยุ่ง และเบียดชิดเข้ามาอีกหน คนถูกคิดว่าเป็นกระต่ายถอนหายใจหนักๆ ก่อนเอื้อมมือปัดเส้นผมอ่อนนุ่มสีชาที่ปรกลงมาเคลียแก้มใสให้ทัดอยู่หลังใบหูเด็กสาว เผยให้เห็นดวงหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราที่เผยอริมฝีปากยิ้มนิดๆ...ราวกำลังฝันดี ดวงตาสีรัตติกาลปิดลงเชื่องช้า พยายามหักห้ามหัวใจไม่ให้เต้นรัวเกินไปจนหายใจแทบไม่ทันเหมือนเช่นตอนนี้ ก่อนเสียงทุ้มนุ่มจะกระซิบลงที่ข้างเรือนผมหอมละมุน แผ่วเบา “ตัวยุ่ง เกิดอะไรขึ้น...อย่าโทษฉันละกัน” ความอ่อนนุ่มหนาหนักของผ้าห่มนวมผืนใหญ่ถูกพาดลงยังลาดไหล่ฉัน รอบกายยังเงียบงัน...แต่มีบางอย่างที่ผิดปกติไป เสียงเต้นรัวของหัวใจ ดังชิดใบหู? อ๋อ กระต่าย...กระต่ายที่จะพาฉันไปดินแดนมหัศจรรย์สินะ ดีจัง รู้สึกเหมือนว่าละมือไปแล้วแต่เขาก็ยังไม่หนีไปไหน “อืม อุ่นจัง” ฉันขยับยิ้มจาง พร้อมกับซุกกายเข้าหาไออุ่นมากเข้า เป็นเหตุให้จังหวะการเต้นของหัวใจที่ได้รับฟังกระตุกแรงขึ้นจนราวกับรัวกลอง ‘เธอกำลังทำให้ฉันหมดความอดทนนะ ยัยบ้า!’ “ว่างายนะ?” ฉันถามเสียงเบา ขณะเงยหน้าขึ้นหยีตามองในความมืดมิดยามราตรีกาล ดวงจันทร์สาดแสงละมุนอ่อนหวานลอดผ่านม่านหน้าต่างที่สะบัดพลิ้วไหว เผยให้เห็นใครบางคนที่สง่างามราวเจ้าชาย โน้มกายอยู่เหนือตัวฉัน คุ้นตา...ราวกับว่าคุ้นเคยมาแสนนาน แต่เมื่อเอื้อมมือไปแตะดวงหน้าหล่อบาดใจที่อยู่ใกล้เพียงปลายนิ้วสัมผัส ก็กลับพบว่าไม่ใช่ความฝัน “เจ้าชายกระต่ายเหรอ? เหมือนเจ้าชายกบรึเปล่า? อืม ไม่เหมือนแฮะ ยังไม่ทันจูบเลยแปลงร่างซะแล้ว คิก...” คนตรงหน้าไม่ตอบ แต่กลับคว้าข้อมือฉันออกจากใบหน้าคมคายนั้น แล้วกดลงกับฟูกนอนอ่อนนุ่ม ก่อนโน้มกายลงมาใกล้ และสัญชาตญาณที่พึงมีพึงดับมันก็สั่งให้ฉันปิดเปลือกตา เบา...เบา... สัมผัสอุ่นนุ่มของริมฝีปากแตะลงกับเรียวปากฉัน อ่อนหวานละมุนละไม กลิ่นหอมจางๆ ปะปนมากับลมหายใจ ส่งผลให้อัตราการเต้นของหัวใจรัวเร็วขึ้นอย่างไม่อาจห้ามปราม ปลายลิ้นอุ่นนุ่มแตะลงที่ริมฝีปากล่าง ก่อนสอดเข้าไปแสวงหาความหวานจนร่างกายสะท้านสั่นไหว... ความรู้สึกบางอย่างที่ร้อนระอุจากภายใน ส่งผลให้ทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนผ่าว...หัวใจที่เต้นตึกตักสั่นระรัวและจังหวะการหายใจที่ติดขัด ก็เริ่มส่งผลให้สติสัมปชัญญะพร่าเลือน ฉันครางในลำคอเบาๆ หวังเพียงลดความพลุ่งพล่านในจิตใจให้สงบลงไป...แต่ก็เปล่า...ยิ่งริมฝีปากบางถอนออก และซุกไซ้ไปตามลำคอหอมกรุ่น ก็ยิ่งส่งผลให้หัวใจฉันไหวระรัว... . ยามเช้ามาเยือนพร้อมแสงตะวันสีทองทอผ่านม่านหน้าต่างเป็นลำ ฉันปรือตาขึ้นมองเพดาน ก่อนขยับกายลุกนั่ง บิดตัวน้อยๆ แล้วนั่งกะพริบตาขับไล่ความง่วงงุนอยู่บนเตียงนอนอย่างนั้น ทำไม...หัวมันปวดแปล๊บๆ แบบนี้ล่ะ T_T แปลกจัง เช้านี้ไม่ได้ยินเสียงพี่พีชตะโกนปลุกเลยแฮะ งืมๆ ไม่ดิ จะว่าไป... นี่มันที่ไหนเนี่ย!! ฉันนั่งอ้าปากค้าง หันมองรอบห้องอย่างเหวอๆ ก่อนหยุดสายตาลงเตียงนอนข้างกาย ค...ใคร? ใครอะ? ใครนอนอยู่ตรงนี้? กับฉัน? กรี๊ด!! ย...อย่าบอกนะว่า... พอค่อยก้มลงสำรวจตัวเองอย่างกลัวๆ กล้าๆ ก็เห็นกระดุมเสื้อกีฬาของโรงเรียนกลัดกันไว้แน่นหนาดังเดิม ฮู่ว ค่อยยังชั่ว แต่...แต่...โฮก!! หมอนี่มันใครกันฟะ ฉันจะฟ้องพี่พีช! กล้ามากนะที่ลักพาตัวน้องสาวคนเดียวของตำรวจบ้าเลือดอย่างพี่สาวฉัน! เอ แต่จะว่าไป เหมือนกับฉันทำอะไรสักอย่างลงไป แล้วโลกมันก็มืดลงกะทันหันนี่นา... แล้วก่อนหน้านั้นฉันก็อยู่กับ... “ไนท์?” พอดึงผ้าห่มลงก็เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนใสที่ยังคงพริ้มตาหลับ พอยื่นมือไปใกล้หวังเขย่าตัวปลุกขึ้นมาถาม ก็อดเลื่อนมือไปปัดเรือนผมสีรัตติกาลออกจากหน้าผากเขาไม่ได้ ขนตาไนท์ยาวจัง ปรกแก้มเชียว จมูกก็โด่ง ริมฝีปากก็เป็นรูปกระจับสวย บางเฉียบ “...” ท...ทำไมพอมองปากไนท์แล้วหน้ามันร้อนๆ แบบนี้ล่ะ >///< ฉันเบือนหน้าหนี และบังเอิญเห็นสีเมจิกแบบติดแน่นทนนานในกระเป๋าเสื้อไนท์พอดี หึหึ...ชักรู้สึกอยากทำอะไรที่มันชั่วร้ายดูสักหน่อยแล้วสิ =. .= คิ้วหนาขมวดน้อยๆ ดูติดจะรำคาญใจเมื่อถูกจรดปลายปากกาลงบนใบหน้าหล่อใส ฉันเขียนคำว่า ‘โรคจิต’ ลงที่หน้าผากไนท์ ก่อนขีดปากกาลงมาตรงๆ เหนือริมฝีปากให้เป็นหนวดฮิตเลอร์ และวาดวงกลมตาลายบนแก้มใส อ๊าย น่าเกลียดขั้นเทพ! ฮ่าๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more