“เฮ้ย ตุ๊กตาในตู้นั่นหน้าเหมือนเธอเลย”
“หา?” ฉันละปากจากหลอดน้ำที่เพิ่งซื้อมาหลังจากจองตั๋วหนัง แล้วหันมองไปยังตู้ตุ๊กตาที่ไนท์ชี้มือไป “ไม่เหมือน! ตุ๊กตาหมาตัวเท่าฝาบ้านนั่นมีตรงไหนเหมือนฉันยะ”
“เอาออกมาเทียบให้รู้กันไปเลยดีกว่า”
ไนท์พันแขนเสื้อด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ ก่อนจะหยอดเหรียญสิบบาทลงไปที่ช่องข้างใต้ ปล่อยให้ฉันยืนกอดอกมองเขาเล่นเกมจนผ่านด่านที่สอง แล้วไปเป๊กอยู่แค่ด่านสาม วนอยู่แบบนั้นไม่รู้กี่รอบ
“ถ้านายเอาเงินที่หยอดตู้ไปซื้อ ฉันว่าคงได้ซักตัวแล้วละ”
“เงียบน่า กำลังใช้สมาธิ”
“ชิ งั้นฉันไปห้องน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยว” ฉันหันกลับไปหา เมื่อถูกรั้งแขนเอาไว้ “ฉันสัญญา ถ้าเธอกลับมาต้องได้กอดเจ้านี่แน่”
คำพูดนั้นทำให้ฉันยืนมองคนตรงหน้านิ่ง สัญญางั้นเหรอ...จริงสิ!
“งั้นถ้านายทำไม่ได้ สัญญาวัยเด็กของเราถือเป็นโมฆะ โอเค้?”
ฉันยักคิ้วยิ้มหวานอย่างเป็นต่อ ทำเอาไนท์หลุบตาลงต่ำด้วยท่าที
