ฉันคลานสี่ขาขึ้นไปบนเตียง พลางสะกิดสีข้างเขาถามเสียงอ่อย “ถ้าโกรธเรื่องที่ฉันแอบหอมแก้มนายเมื่อวาน ฉันให้นายหอมคืนก็ได้นะ” ฉันคลานมาหยุดตรงหน้าโน้ตบุ๊กของไนท์ นั่งตัวตรง น้ำเสียงจริงจัง แต่เมื่อคนตรงหน้าเงยมองด้วยดวงตาประหลาดล้ำ ฉันก็เป็นอันหัวใจสั่นซะเอง
“โกหกหรอกย่ะ!”
ดวงตาสีรัตติกาลวาววิบวับ เมื่อฉันย่นจมูกแลบลิ้นให้ ก่อนที่ไนท์จะก้มหน้าก้มตาเล่นโน้ตบุ๊กต่อ เลิกสนใจฉัน ชิ! กรอบสี่เหลี่ยมนั่นมีดีอะไรนักหนานะ
“อ๊ะ! ออดิชั่น เล่นมั่งๆ”
‘กุกกัก ปั้ง!!’
ไนท์ลุกเดินหนีฉัน เลี่ยงไปหยิบผ้าขนหนูพาดบ่าแล้วออกจากห้อง ปิดประตูโครมใหญ่ อะไรของหมอนั่นนะ -*- ฉันเลิกสนไนท์ เลื่อนโน้ตบุ๊กห่างออกไปอีกนิดเพื่อล้มตัวลงนอนเล่นเกมอย่างแสนสบาย แต่แล้วก็ต้องยอมรับในชะตากรรมตัวเอง ว่าไอดีของไนท์เลเวลขั้นเทพ โดนดึงเข้าห้องก็รัวคีย์บอร์ดเต้นตามไม่ทัน ต้องเข้าไปล็อกอินเล่นไอดีของฉันที่เพิ่งเลเวลสาม กระจอกสิ้น
