กลิ่นหอมกรุ่นของโปโลบลูโชยมาจางๆ มือหนาลูบไล้ไปยังเรือนผมฉัน ดึงหนังยางกับโบที่ผูกมัดผมยาวสลวยออกไป พร้อมกับถอนริมฝีปากออกจากการบังคับจูบ...ด้วยความเต็มใจของฉันเอง
เส้นผมอ่อนนุ่มกรุ่นกลิ่นดอกไม้ป่ายาวสยายลงมาเคลียบ่าเปลือยเปล่า พอดีกับที่ไฟเพดานกะพริบหลายครั้งและสว่างวาบในที่สุด ความหวานหอมยังคงประทับติดตรึงที่ริมฝีปากไม่จางไป แม้ว่าดวงตาสีรัตติกาลที่กำลังจ้องมองลึกลงไปในดวงตาฉันจะกำลังสั่นไหว ราวกับหวาดกลัว...ราวกับไม่แน่ใจ...
“ขอทะ-”
ฉันยกมือขึ้นแตะริมฝีปากเขา บางอย่างที่อัดแน่นในอกข้างซ้ายกำลังสั่นคลอน จนปราการที่สร้างขึ้นปกป้องความอ่อนไหวในห้วงใจมันพังครืน ไม่ไหวแล้ว... นายบอกรักยะหยาจริงเหรอ... จริงเหรอไนท์ ทั้งที่ฉันรักนายขนาดนี้...
เสียงดนตรีจังหวะวอลต์ซดังแว่วมาจากห้องประชุมที่จัดงานเลี้ยงสังสรรค์เต้นรำ แต่ที่นี่บนชั้นดาดฟ้า...ฉันนั่งเอนกายอิงไหล่ไนท์ ปิดเปลือกตา ทั้งที่หัวใจย
