“คิว... ฉัน...ฉันกลัวจมน้ำ ฉันกลัวจะเป็นเหมือนวันนั้น...” วันที่นายผลักฉันตกแม่น้ำไง...
คิวเงียบไปพักใหญ่ ปล่อยให้ฉันโอบวงแขนรอบคอกอดเขาไว้แน่นด้วยหยั่งขาไม่ถึงผืนดินเบื้องล่าง ก่อนจะรู้สึกว่าร่างกายค่อยลอยไปกับผืนน้ำ
“ตัวเล็ก ปล่อยก่อน”
“แต่...”
“ฉันจะยกตัวเธอให้นั่งบนฝั่งไง โอเค้?”
ฉันคลายอ้อมแขนอย่างว่าง่าย และถูกคิวจับเอวยกตัวขึ้นนั่งบนผืนดินริมฝั่ง แต่ตัวเขาเองยังอยู่ในน้ำ มือใหญ่จับมือฉันที่วางอยู่บนตัก บีบๆ คลายๆ คล้ายจะปลอบใจ...
“โอเคขึ้นมั้ย?”
“...”
“ตัวเล็ก โกรธเหรอ...”
“...”
“ตัวเล็ก...”
ฉันยิ่งก้มหน้างุดๆ ไปกันใหญ่เมื่อคนตรงหน้าเรียกเสียงอ่อยแบบที่หาฟังได้ยากมากมาย อิอิ ฉันแอบยิ้มต่างหาก ไม่ได้โกรธซะหน่อย พอขึ้นจากน้ำก็หายกลัวแล้วด้วย แต่...เวลาคิวเป็นแบบนี้ก็น่ารักดี
“เฮ้ย ยิ้มนี่หว่า แกล้งกันชัดๆ -*-” คิวว่า หลังจากยื่นหน้ามาแอบมองฉัน แล้วคิวก็ปล่อยมือไป ว่ายน้ำออ
