“เออ กินก็กิน” พัชระหยิบถุงข้าวเหนียวไปสองถุง อีกถุงนั้นแทบจะโยนให้พิราอร ซึ่งเจ้าตัวก็หันมาถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ
“ของโปรดนี่กินเข้าไปสิ”
“รู้แล้วน่า พรุ่งนี้ไม่ต้องพามาเลยไม่อยากทำงานแล้ว”
“ไม่ได้จะมานั่ง ๆ นอน ๆ กินอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ได้ ผมไม่ใช่ขี้ข้าใครนะคุณอ้อน”
“ใจร่ม ๆ ครับพี่น้อง กินข้าวกันก่อนครับ” สุธีห้ามทัพเป็นคนที่สองต่อจากเพื่อน นั่นแหละถึงทำให้พิราอรรู้สึกตัวว่าเธอไม่ควรทะเลาะกับเขา ในเวลาที่ทุกคนกำลังจะกินข้าวเที่ยงกัน
“อ้อนต้องขอโทษวิทย์กับธีด้วยนะ กินข้าวกันเถอะจ้ะ” จากนั้นพิราอรก็เก็บปากเก็บคำไม่โต้ตอบเขาอีก
กินจนอิ่มหญิงสาวก็อาสาไปล้างจานให้ เพราะว่าสองคนนั่นออกไปซื้อแล้วเธอก็สมควรจะไปล้างจาน ระหว่างนี้สามหนุ่มก็ได้โอกาสนั่งคุยกันตามประสาผู้ชาย
“พี่เพชรทำไมไม่เข้าข้างเมียล่ะพี่” สุธีเริ่มก่อน
“อะไรของเอ็ง”
“ก็เรื่องที่คุณอ้อนพูดไง ที่ว่าคุณรินมาเยาะเย้ยถึงนี่ ผมว
