“คุณหม่อน...คุณหม่อนคะ” ฟักแฟงเคาะประตูสองสามครั้งแล้วเรียกหาคนด้านใน แต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับหล่อนก็ไม่แน่ใจนักว่าควรเข้าไปหรือไม่ ใจหนึ่งเป็นห่วง อีกใจก็จะรบกวนเวลาพักผ่อนของนายหญิง เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว
เมื่อสักครู่หล่อนเห็นยะพาแทนมาส่งถึงหน้าห้องนอน ก่อนยะจะกลับลงจากเรือนไป สองคนดูจะเมาหยำเปพอๆ กัน ไม่อยากคิดเลยจริงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และนั่นคงไม่ร้ายแรงเท่าพรุ่งนี้เช้าหลังจากชายหนุ่มรู้สึกตัว หล่อนไม่รู้จะทำอย่าไงดี กลืนไม่เข้าคายก็ไม่ออก และที่สำคัญหล่อนไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้เลย ความเครียด ความกดดันมันสุมอยู่ร้อนอยู่ในอก
“ให้แฟงเข้าไปนะคะคุณหม่อน” หล่อนตัดสินใจเด็ดขาด หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ นาทีแรกที่หล่อนก้าวเข้ามาในห้องมืดสนิท หล่อนเพิ่งอยู่ในที่แจ้งดวงตาจึงยังปรับไม่ทันแม้จะมีดวงไฟเล็กส่องสลัวอยู่ก็ตาม ฟักแฟงไม่ได้เรียกปลุกนายสาว หล่อนเดินงมไปเปิดตู้เก็บที่นอนสำ
