EP 7 อา...เจ็บจังเลย
1233 คำ
สิงหราชดันไหล่อุณาให้นั่งลงบนเตียงนอน ก่อนรวบเส้นผมหยักศกให้เธอจับไว้ทางด้านขวา แล้วเขาก็สอดกรรไกรเข้าไประหว่างปลอกคอหนังกับซอกคอนุ่มอย่างระวัง รอยแดงจากการถูกดูดดึงตรงด้านบนปลอกคอทำให้หัวใจชายหนุ่มกระตุก ความทรงจำที่ได้กอดเธออย่างร้อนแรงผุดพรายราวกับฟองคลื่นจนกลางกายแข็งแน่นขึ้นมาอีกครั้ง
ชายหนุ่มก่นด่าตัวเองในใจ เขาไม่ต้องการเอาเปรียบเธอมากไปกว่านี้ เธอไม่ได้ยินยอมตั้งแต่แรกเสียหน่อย เธอถูกหลอกมา และเธอมีสิทธิ์ในร่างกายของเธอ เขาไม่อยากฝืนใจอุณา เธอยังเด็กและไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจว่าที่ทำกันเมื่อคืนนี้จะทำให้เธอเสียใจแค่ไหนในวันที่เธอเจอชายที่เธอรักเข้าจริงๆ
“อ๊ะ” เสียงหวานอุทานเมื่อรู้สึกเจ็บตึงจากสันกรรไกรกดเข้ากับผิวเนื้ออ่อนนุ่ม “หนูเสียวค่ะ คุณรีบตัดเร็วๆ ได้ไหมคะ”
เธอพูดด้วยใบหน้าเหยเกเพราะกลัวกรรไกรบาดผิว แต่ชายหนุ่มกลับเตลิดเพริดไปแล้วกับคำว่าเสียวที่เธอไม่ได้หมายความเช่นนั้นเลยสักนิด
สิงหราชกลั้นใจค่อยๆ งับคมกรรไกรตัดปลอกคอหนังอย่างยากลำบาก ทั้งความแข็งแรงของปลอกคอที่ทำให้ตัดยาก แล้วก็ความแข็งขึงกลางกายเขาด้วยที่เป็นอุปสรรค
ทว่าเพียงไม่นาน กรรไกรก็ลงคมฉับ
ปลอกคอหนังล่ามโซ่ร่วงลงยังเตียงนอนอ่อนนุ่ม พร้อมๆ กับที่ความยับยั้งชั่งใจของชายหนุ่มเกือบจะพังลง แต่เขาก็เบือนหน้าหนีเก็บกรรไกรลงลิ้นชัก พยายามหักห้ามความคิดลามกในสมองและสั่งให้ตัวเองเดินออกจากห้องนี้ไปเสียที
“อา เจ็บจังเลย”
เสียงครางของเธอทำให้ชายหนุ่มหันกลับไปดึงมือเธอออกจากซอกคอเพื่อมองหารอยแผลเพราะคิดว่าเธอถูกกรรไกรบาด แต่สิงหราชก็พบแค่รอยช้ำจากการถูกปลอกคอหนังขูด
และรอยจูบที่เขาทิ้งไว้...
“เจ็บตรงไหน โดนคมกรรไกรหรือเปล่า”
ชายหนุ่มจับใบหน้าจิ้มลิ้มให้หันซ้ายหันขวาเพื่อหาบาดแผลแต่ก็ไม่เจอ เมื่อเลื่อนสายตามองสบตาเธอ ก็เห็นอุณามองสบตาเขาอยู่แล้ว ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ ใบหน้าอ่อนใสแดงระเรื่อน่าเอ็นดู
“หนะ หนู ไม่โดนค่ะ แค่เจ็บแปล๊บๆ” เธอละล่ำละลัก “เอ่อ หนู หัวใจหนู...”
เธอพูดได้แค่นั้นก็เม้มปากนิ่ง หดคอมองเขาด้วยแววตาที่แสดงออกมาถึงความปรารถนารุนแรงจนสิงหราชทนไม่ไหว เขาเลื่อนฝ่ามือกอบกุมทรวงอกใกล้หัวใจดวงน้อย และพบว่ามันกำลังเต้นระรัวราวกับกลองชัย
“เธอตื่นเต้นเหรอ”
เขากระซิบชิดริมฝีปากหวานหอม ร่างสูงทรุดลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าสาวน้อยคนสวย มือนวดทรวงอกอวบหยุ่นด้วยความกระหาย
“ฉันก็เหมือนกัน”
โดยไม่คาดคิด อุณาถูกดึงมือไปแนบอกกำยำด้านซ้ายของเขา หัวใจของเขาเต้นแรงจริงเสียด้วยแม้จะไม่มากมายเท่าเธอ และริมฝีปากอบอุ่นก็ประกบลงมารุนแรงดุดัน สอดลิ้นลึกล้ำจนอุณาหายใจหายคอแทบไม่ทัน เธออ้าปากน้อยๆ รับลิ้นของเขา เอื้อมมือโอบรอบคอเขา จูบตอบอย่างปรารถนาต้องการพอๆ กันจนห้องทั้งห้องเหมือนจะร้อนเป็นไฟ
“อ๊ะ...”
สาวน้อยอุทานเบาๆ เมื่อถูกถลกเสื้อขึ้นเหนือทรวงอก ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะซุกจูบเนินอกอวบอิ่มเหนือบราเซียลูกไม้ที่เธอเก็บมาสวมเมื่อเช้า เขารั้งบราเซียลงจากเต้านิ่ม ครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนเร่า ก่อนกระชากบราลูกไม้จนขาดดังแคว่กอย่างอดใจไม่ไหว
เศษผ้าชิ้นน้อยถูกทิ้งขว้างไม่ใยดี ในขณะที่ชายหนุ่มปล่อยมือจากชายเสื้อ เขามุดเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวใหญ่โคร่ง ดูดฟัดบีบเคล้นทรวงนุ่มด้วยลีลาเจนจัดจนอุณาแอ่นอกครางรับเสียงหวาน ก่อนที่ริมฝีปากผ่าวร้อนจะจูบต่ำลงไปถึงสะดือบุ๋ม แล้วผลักร่างนุ่มลงนอนหงายบนเตียงกว้าง
เขาดึงตัวเองออกมาจากเสื้อตัวโตบนร่างสาว มือหนาเลื่อนมาปลดเข็มขัดดึงกางเกงออกจากกายอ่อนเยาว์ในเวลาอันรวดเร็ว
เธอไม่ได้สวมอะไรข้างในกางเกง เพราะเขาฉีกมันขาดวิ่นไปแล้วเมื่อคืน...
ชายหนุ่มดันตัวเธอไปกลางเตียง จับสาวน้อยชันเข่าแย้มกลีบดอกไม้ลึกลับตรงหน้าเขา ก่อนไล้เลียลงไปตั้งแต่ปลีน่องจนถึงซอกขานุ่มๆ แสนหวาน
“อา...”
อุณาหลับตากัดริมฝีปาก ก่อนครวญครางแผ่วเบา ทุกๆ รอยประทับจากเขาทำให้เธอคลั่งไคล้เจียนบ้า มือน้อยไขว่คว้าขยุ้มเส้นผมของเขา ขยำแล้วปล่อยสลับกันด้วยความมัวเมารสสัมผัสที่เพิ่งได้รู้จักจากชายคนแรกของเธอ
สิงหราชลูบไล้สะโพกเปลือยเปล่า ดวงตาคมจับจ้องกลีบดอกไม้อ่อนเยาว์อย่างพินิจ มันเป็นสีชมพูระเรื่อชุ่มฉ่ำ กลีบดอกแสนบางนุ่มนิ่ม เกสรหวานละมุนดูเหมาะเจาะน่ามองไปหมด จนสิงหราชครางออกมาเบาๆ อย่างพอใจ
เมื่อคืนนี้ทุกอย่างมืดไปหมด แต่ท่ามกลางความสว่างแบบนี้เขายิ่งเห็นความงามของเธอชัด
และเขาชอบร่างกายของเธอชะมัด
เรียกว่ารักเลยก็ได้!
“คะ คุณสิงห์ อา...”
อุณาแยกขาออกกว้างรับใบหน้าแสนวิเศษของเขาที่ซุกลงตรงกลางกาย รับรู้ถึงหนวดเคราตัดสั้นถูไถความอ่อนไหวชวนให้เสียวซ่านสะท้านใจ รับรู้ถึงปากและลิ้นที่สาละวนล้วงชิมน้ำหวาน สูดซดเสียงดังจนสาวน้อยแอ่นร่างรับ กรีดร้องลั่นด้วยความสุขสม!
“อ๊า!”
ร่างกายแสนนุ่มสั่นเทาจากการคว้าสวรรค์พรายพร่าง เธออ่อนระทวยยินยอมให้เขาแย้มพรายความลับของหญิงสาว สอดนิ้วเข้าไปเสียดสีจนสาวน้อยบิดกายเร่าๆ เสียดเสียวแทบจะคลั่งตาย
"อา คุณสิงห์ขา อา หนู หนู”
อุณาอายเกินกว่าจะทนไหวในท่ามกลางแสงสว่างเช่นนี้ เธอยกมือขึ้นปิดปากตัวเองกลั้นเสียงคราง ดวงตาคู่สวยปิดแน่นคลอหยดน้ำ ก่อนจะรับรู้ถึงร่างกายใหญ่โตที่ทาบทับ โดยที่นิ้วแข็งๆ ของเขายังคงสอดเข้าดึงออกตรงความอ่อนไหวสุดสวาทของเธอ
“ไม่เอาน่า อย่าอาย”
สิงหราชจูบแก้มนิ่มไซ้ไปทั่วจนปัดมือน้อยออกจากริมฝีปากอวบอิ่ม เขาประทับจูบดูดดื่ม นิ้วก็สอดเสียดข้างในความฟิตแน่นที่เขาหลงใหล
“ครางดังๆ เลยทูนหัว ผัวชอบฟังรู้มั้ย”
“อะ อะ อา...”
อุณาหรี่ตามองสบตาเขา เธอครางเบาๆ ก่อนเอ่ยถามกระท่อนกระแท่น
“ผะ ผัว คืออะไรคะ”
ในชุดความรู้ที่เดือนเต็มเพียรสอน อุณารู้จักผู้ชายก็แค่พวกแมงดา ลูกค้า อ้อ! แล้วก็คมสัน พี่ชายที่โตมาด้วยกันอีกคน แต่เขาออกจากโรงแรมของเดือนเต็มไปก่อนเธอนานแล้วหลังจากเขาเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่หก เขาเป็นคนสอนให้เธอกับดารีย์อ่านออกเขียนได้เชียวละ
แมงดา ลูกค้า พี่ชาย... เธอรู้จักผู้ชายแค่นั้นเอง
แล้วผัวที่ว่า เขาหมายถึงอะไรกันนะ
อุณาไม่เข้าใจเลย...
- ผู้เขียน
