“พี่ดีใจด้วยจริงๆ นะ”
พูดไม่ทันจบ หน้าจอโทรศัพท์เขาก็แจ้งเตือนข้อความจากเพื่อนที่ทำงานเรียกตัวกลับออฟฟิศด่วนจี๋ เจ้านายกำลังจะเข้ามาแล้ว!
“ฉิบหาย!” คมสันอุทานก่อนรีบเก็บกล่องเล็กๆ ของเธอเข้ากระเป๋าเสื้อและหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาวางธนบัตรสีเทาไว้บนโต๊ะ
“ลูกแกะจะสั่งอะไรกินก็สั่งเลยนะ พี่เลี้ยงเอง เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปทำงานแล้ว”
อุณายังไม่ทันปฏิเสธน้ำใจของเขา คมสันก็หยิบแก้วกาแฟกับโทรศัพท์เดินกึ่งวิ่งออกไปจากร้านด้วยท่าทางเร่งรีบแบบที่ทำให้สาวน้อยสั่นศีรษะยิ้มๆ
เธอเก็บเงินของคมสันเข้ากระเป๋า ตั้งใจจะคืนให้เขาวันที่นัดเจอกันเรื่องผลการตรวจดีเอ็นเอคราวหน้า ก่อนสั่งเค้กหลายชิ้นกลับบ้านตั้งใจจะเอาไปฝากชุติมาและแม่บ้านคนอื่นๆ ที่บ้านของสิงหราช
สาวน้อยเดินถือกล่องลายวินเทจออกจากร้านเค้ก โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่งของถนน... สิงหราชที่เพิ่งให้สัมภาษณ์เสร็จยืนมองเธออยู่ตั้งแต่แรกที่เธอลงจากแท็กซี
