EP 4 อ้อยเข้าปากช้าง
1243 คำ
เสียงส้นรองเท้าแหลมสูงดังก้องในโถงทางเดินของโรงแรมด้วยความร้อนใจของสตรีสูงวัยในชุดสูทกระโปรงสุภาพ นางเดินนำชายฉกรรจ์สวมสูทสามคนตรงไปยังห้องพักเจ้าปัญหา หลังถูกลูกค้าวีไอพีโวยวายมาว่าเมื่อคืนนี้สินค้าไม่ถูกส่งไปที่ห้องพักของเขา
เดือนเต็มไม่เคยทำงานพลาด ที่อาจเป็นครั้งแรกที่นางพลาดอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง แต่ส่วนหนึ่งก็เป็นความเรื่องมากของลูกค้าเหมือนกัน!
พยัคฆ์ มหัทธนเมธา เช็กอินเข้าพักที่โรงแรมนี้เมื่อคืนก่อน กระทั่งหลังสิ้นสุดการประมูลสินค้าโดยที่เขาเป็นผู้ชนะ ชายหนุ่มกลับแจ้งขอเปิดห้องใหม่ และสั่งให้ส่งสินค้าให้เขาที่ห้องใหม่ด้วย เพราะห้องเก่าของเขาจะให้พี่ชายพักแทน
แล้วนังพนักงานเคาน์เตอร์นั่นกลับลืมรายงานให้นางรู้ ทั้งที่เรื่องสำคัญขนาดนี้ แค่ไล่ออกยังน้อยไป น่าฆ่าให้ตายนัก!
แล้วไงล่ะ เดือนเต็มเลยส่งสินค้าผิดห้องหน้าตาเฉย มิหนำซ้ำนางยังเซอร์วิสลูกค้าที่ใจป๋าทุ่มเงินตั้งสิบล้านซื้อพรหมจรรย์เด็กสาวหัวอ่อนที่ถูกนางล้างสมองมาตั้งแต่เด็ก ด้วยการมัดแขนมัดขาสาวน้อยไว้กับเตียง และป้อนยาฤทธิ์อ่อนให้อุณารู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นจะได้ตัวอ่อนปวกเปียกให้เขาขยำขยี้ได้เต็มที่คุ้มค่าเงินที่เสียไป
กล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นชัดด้วยว่าพี่ชายของพยัคฆ์เข้าห้องพักไปตั้งแต่ตีหนึ่งแล้ว จนตอนนี้เกือบแปดโมงเช้าก็เงียบหายไม่กลับออกมา มันแน่นอนอยู่แล้วว่าเดือนเต็มได้เสียสินค้าไร้ตำหนิไปแล้วแน่ๆ โดยที่ต้องค*****นให้พยัคฆ์ด้วย!
อ้อยเข้าปากช้าง เดือนเต็มไม่คืนหรอก
ตอนนี้ก็ได้แต่วางแผนว่าจะทำอย่างไรให้สิงหราชยอมจ่ายเงินประมูลแทนน้องชายตัวเอง ต่อให้ไม่ถึงสิบล้านก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
เกือบแปดโมงเช้าแล้วที่สิงหราชรู้สึกตัวตื่นโดยที่ยังโอบประคองร่างแน่งน้อยเปลือยเปล่าไว้ในอ้อมแขน ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ก้มลงมองใบหน้าอ่อนเยาว์อ่อนหวานจากด้านบนหน้าผากมน เขาเห็นแพขนตางอนยาวของเธอชัด จมูกเล็กๆ โด่งรั้น และริมฝีปากสีชมพูสดธรรมชาติที่แดงจัดบวมเจ่อจากการถูกเขาบดจูบรุนแรงเมื่อคืน
เธอน่ารักและเซ็กซี่เป็นบ้าในเวลาเดียวกัน จนเขาอยากจะปลุกเธอขึ้นมา ‘ซ้ำ’ ให้หายอยากแล้วสิ
“ลูกแกะ...”
เขากระซิบเรียก ซุกซบใบหน้าคร้ามคมกับซอกคอนุ่มนิ่มจนเธอขยับตัวตื่นสะลึมสะลือ มือน้อยๆ โอบกอดศีรษะเขาทันทีราวกับถูกตั้งโปรแกรมไว้ แต่เมื่อชายหนุ่มก้มลงดูดดึงปลายถันเบาๆ ท่ามกลางแสงตะวันที่ส่องผ่านผ้าม่านเข้ามา เธอกลับสะดุ้ง ตัวสั่นเทา
สิงหราชเงยหน้าขึ้นมองสบตาชื้นน้ำตา ไม่เข้าใจว่าเธอกลัวอะไร
“เป็นอะไรไป”
“คือหนู...” อุณายกมือขึ้นผลักอกเขา “เช้าแล้ว... เดี๋ยวคุณแม่จะมารับหนูแล้ว หมะ หมดเวลาแล้วค่ะ”
“คุณแม่?” สิงหราชขมวดคิ้วนิ่ง จะว่าไปเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอมาถูกมัดไว้บนเตียงนี้ได้อย่างไร “คุณแม่ของเธอเป็นใคร แล้วทำไมเธอถึงถูกมัดไว้ที่นี่”
“เอ๊ะ” อุณาเบิกตากวาง ผละลุกขึ้นหยิบผ้าคลุมขนแกะมาคลุมกายมิดชิด ก่อนถัดกายหนีออกมามองหน้าเขา
ท่ามกลางสติเลือนรางของเธอเมื่อคืนนี้ตอนอยู่ที่งานประมูล อุณาจำได้ว่าท่ามกลางแสงไฟสลัว ผู้ประมูลพรหมจรรย์ของเธอเป็นชายหนุ่มหล่อเหลา ตัวสูงใหญ่ เขาไว้หนวดเคราตัดสั้นชวนจั๊กจี้ ทุกอย่างที่เธอจำได้นั้นคล้ายเคียงสิงหราชมาก
แต่ก็แค่คล้าย... แค่คล้าย!
สิงหราชไม่เหมือนผู้ชายคนเมื่อคืนเลยนี่นา เขาดูโตกว่า เป็นผู้ใหญ่กว่า แล้วก็หน้าตาแม้จะคล้ายแต่ไม่เหมือนเลย ไม่เหมือนเลย!
“โอ แย่แล้ว” อุณาอุทานด้วยหัวใจที่สั่นกลัว “คุณไม่ใช่ลูกค้า คะ คุณแม่ คุณแม่ต้องโกรธมากแน่ๆ”
สิงหราชไม่เข้าใจสิ่งที่อุณาพูด แต่ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นหยิบกางเกงยีนบนพื้นมาสวมเพราะคิดว่าคงต้องซักประวัติสาวน้อยที่เขานอนกอดมาทั้งคืนอีกยาว ชายหนุ่มกลับมานั่งบนเตียงหลังจากหยิบเสื้อมาสวมลวกๆ เขามองร่างเล็กๆ ที่สั่นด้วยแรงสะอื้นอย่างพินิจพิจารณา
แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากถามอะไร ประตูห้องที่ถูกล็อกไว้อย่างดีก็ถูกเปิดผางจากด้านนอก!
อุณาสะดุ้งโหยง เงยหน้ามองเดือนเต็มกับแมงดาลิ่วล้อที่เดินตามกันเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเผือด...
“ลากมันกลับไปขังในห้อง!”
เสียงสั่งวางอำนาจของหญิงสูงวัยเรียกสติสิงหราชให้หายตะลึงที่จู่ๆ ก็มีคนบุกเข้ามาในห้อง เขาลุกขึ้นผลักอกชายชุดสูทที่กรูกันเข้ามาให้ออกห่างจากเขาและสาวน้อย ก่อนรั้งแขนอุณาให้ลุกขึ้นมาหลบอยู่ด้านหลัง ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธจัด
เขาจำนางได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตหลายแห่ง นางมีชื่อเสียงในวงสังคมมากเลยละ โดยเฉพาะในเรื่องการหาอีหนูไปบรรณาการผู้ชายหัวงูเงินหนาที่อยากมีเมียน้อยวัยใส
พยัคฆ์ น้องชายเขาเพิ่งบอกเมื่อคืนนี้เองว่าโรงแรมนี้เป็นของเดือนเต็ม ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงเนื้ออุ่นๆ นอนกอดก็ให้บอกจะติดต่อจัดหามาให้ เมื่อคืนสิงหราชเพิ่งไล่ตะเพิดน้องชายไม่เอาด้วยกับเรื่องนี้ แน่นอนว่าพยัคฆ์ก็แค่เย้าเล่นแกล้งให้เขาโมโหเท่านั้นเอง
สิงหราชก็พอเดาได้เลาๆ ว่าอุณาอาจจะเป็น ‘เด็กๆ’ ของเดือนเต็มก็ได้ ไม่อย่างนั้นคงไม่มานอนนุ่งน้อยห่มน้อยยั่วเขาได้ขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่มั่นใจจึงอยากจะไต่ถามเธอให้รู้ความ กระทั่งเมื่อเดือนเต็มปรากฏตัวมาแล้วแบบนี้ เขาก็คงไม่มีอะไรให้เข้าใจผิดอีก
เหลือแค่ว่าเดือนเต็มมัดอุณาไว้ในห้องนี้ทำไมทั้งที่สิงหราชไม่ได้ติดต่อขอเด็กเอ๊าะๆ สักคนมานอนกอดเลย!
เขาแค่มางานเลี้ยงรุ่นที่ผับใกล้ๆ เพราะสมัยเรียนมัธยมเคยเรียนอยู่จังหวัดนี้ ผับเลิก เขาเมากึ่มๆ ไม่อยากขับรถ เขารู้ว่าพยัคฆ์มาทำธุระแถวนี้เหมือนกันเลยจะมาขอนอนพักด้วย จะว่าเขาแย่งห้องพักน้องชายก็ได้ เพราะเขาตะเพิดไล่ให้พยัคฆ์ไปนอนห้องอื่น เขาขอห้องที่พยัคฆ์พักอยู่เลยเพราะขี้เกียจรอ อยากนอนพักใจจะขาด
แล้วเขาก็เปิดประตูเข้ามาเจอเธอ จนเลยเถิดมาถึงตอนนี้
“กล้าดียังไงถึงต้อนรับลูกค้าของคุณแบบนี้ คุณเดือน” สิงหราชพูดลอดไรฟันด้วยความโมโห “ลองแตะต้องผู้หญิงของผมดูสิ แล้วคุณจะได้รู้ว่าผมจะจัดการอะไรกับโรงแรมของคุณได้บ้าง!”
เดือนเต็มกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ภายนอกนางดูตึงเครียด แต่ภายในใจกำลังยิ้มร่า
ติดกับละ... เขาหลงเด็กของนาง!
- ผู้เขียน
