บทที่ 14 ค่าน้ำมัน
“ตามสบายนะคะ ซินเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นานค่ะ”
“อือ...”
ชายหนุ่มส่งเสียงครางตอบในลำคอเมื่อเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องพักส่วนตัวของเธอ เขาล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงจ้องมองคนตัวเล็กที่เดินหายเข้าไปในห้องนอนครู่หนึ่งก็ดึงสายตากลับมา
ภายในห้องพักของหญิงสาวไม่ได้แตกต่างจากห้องพักของเขามากขนาดนั้น เพียงแค่ห้องพักของเธอมีขนาดเล็กกว่าและสไตล์การตกแต่งที่แตกต่างกัน
สองเท้าหนาก้าวเดินไปหยุดตรงหน้าทีวีจอใหญ่ เขาหยิบกรอกรูปในวัยเด็กของซินเนียร์ขึ้นมาดูอย่างถือวิสาสะ ซึ่งเด็กน้อยในตอนนั้นสวมใส่ชุดเจ้าหญิงสีฟ้า ด้านหลังมีปีกนางฟ้า ผมแกละทั้งสองข้างถูกผูกไว้ด้วยโบว์สีชมพู พร้อมฉีกยิ้มจนตาหยี
ข้างๆ กรอบรูปในวัยเด็กก็มีรูปที่เธอโตเป็นสาว สวมใส่ชุดนักศึกษา ยืนฉีกยิ้มหวานที่สนามหญ้าแห่งหนึ่ง ถึงแม้ว่าทั้งสองรูปจะแตกต่างกันไปตามช่วงอายุ แต่รอยยิ้มของเธอยังคงเหมือนเดิม ทำให้เขาเผลอจ้องมองนาน
