หลังจากที่กินข้าวเที่ยงกันอิ่มหน่ำสำราญทั้งสี่คนก็รีบลาจื่อเซิ้นกลับบ้านไปดักปลาเอาไว้ให้พรุ่งเช้าให้เขานั้นเอง
มู่หยางพาทุกคนมาที่ร้านขายที่ดักปลา ฟ่านปิงเลือกเอาแบบเป็นลอบไม้ไผ่และไซร์เพราะเธอต้องการให้ปลาที่ดักได้ไม่ตายจะได้สดขายได้ราคาดีนั้นเอง วันนี้จะขึ้นไปขุดหลุมดักปลาเพิ่มดีกว่าซื้อถังและที่ใส่ปลาเป็นตาข่ายอีกด้วย เลือกซื้อจนพอใจแล้วทุกคนจึงจ้างรถไปส่งที่บ้านเพราะว่ามันหลายอย่างถือไม่ไหวบอกที่อยู่กับคนขับรถให้ไปส่งของถึงบ้าน จากนั้นจึงพากันกลับตอนบ่ายโมงนิดๆมาถึงบ้านแล้วก็แยกย้ายกันไปพักบ้านใครบ้านมันก่อน นัดเจอกันตอนบ่ายสามโมงเย็นทีเดียวเพื่อจะขึ้นเขาไปใส่ลอบดักปลาบนเขาและจับกุ้งเอาไว้ส่งพี่ชายจื่อเซิ้น
บ่ายสองโมงกว่าๆจื่อเซิ้นขี่รถมาที่บ้านมู่หยางเพื่อจะมารับปลากับกุ้งไปขายในรอบค่ำพอมาถึงก็เรียกเพื่อนที่หน้าบ้าน
มู่หยางได้ยินจึงเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนก่อนที่จื่อเซิ้นจะถอยรถเข
