ผมนั่งเฝ้าหนูนิดที่ตอนนี้เริ่มหยุดร้องไห้แล้วแต่ยังไม่ยอมคุยกับผม ถามอะไรชวนทำอะไรก็ไม่ยอมตอบผม ผมยื่นมือไปจับมือหนูนิดไว้ก็ถูกสะบัดออก เห้อไม่เข้าใจอารมณ์หญิงเลยจริงๆ
"หนูนิดครับฟังฉันก่อนได้ไหม"
หนูนิดสะบัดหน้าหนีผมเหมือนจะติดงอนผม คงอารมณ์เย็นขึ้นแล้วหละเหมาะแก่การคุยเพื่อปรับความเข้าใจกันแล้ว
"คืองี้นะ ฉันเคยมีอะไรกับเธอจริงแต่มันก่อนที่จะเจอหนูนิดแล้ว อดีตมันแก้ไขอะไรไม่ได้อีกอย่างฉันป้องกันตลอดปลอดภัยได้ ไม่งอนนะคะ ต่อไปนี้ฉันจะมีหนูนิดคนเดียวจะไม่มีใครมาทำให้หนูนิดไม่สบายใจอีก นะๆๆ หายงอนน้า"
ถ้าใครมาเห็นผมตอนนี้และโหมดนี้คงจะหัวเราะขำใส่ผมยันลูกบวชแน่นอนอ่ะแม่งเอ้ยศักดิ์ศรีมีไหนหมดวะเนี้ยแค่ผู้หญิงคนเดียว เอาเถอะ ยอมให้คนหนึ่ง
"หนูนิดครับ"
ผมยื่นมือไปจับมือหนูนิดไว้คราวนี้ยอมให้จับแหะไม่ได้สะบัดออกด้วย หนูนิดหันมามองสบตาผมเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"หนูนิดยังจะเชื่อใจค
