ฉันเดินมาขึ้นรถกับคุณตฤณที่หน้าสนามบิน รถมารับคุณตฤณสามคัน มันจะโอเวอร์ไปไหนเนี้ย แต่ก็อย่างว่าแหละความปลอดภัยของเขาคงไม่เหมือนกับคนธรรมดาอย่างเราๆแหละ
"เหนื่อยมั้ยครับเมียจ๋า เดี๋ยวถึงแล้วไปหาพ่อพี่ก่อนแล้วค่อยไปพักผ่อนกันนะ"
ฉันยื่นมือไปจับมือคุณตฤณไว้แล้วนอนพิงหลังระหว่างทางฉันก็หลับตาลงนั่งเครื่องบินหลายชั่วโมงมันเหนื่อยนะ ทั้งปวดหูและอะไรหลายๆอย่างเลย
"นอนพักนะเดี๋ยวพี่ปลุกหนูเอง"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณตฤณ"
@บ้านสมเกียรติพงษ์ไพบูลย์
ผมมาถึงที่บ้านเรียบร้อยอย่างปลอดภัย ผมปลุกหนูนิดที่นอนหลับตั้งแต่ขึ้นรถมา คงจะเหนื่อยแหละแต่ผมชินแล้วเดินทางจนชินว่างั้นเถอะ
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับนายน้อย ยินดีต้อนรับครับนายหญิง "
ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะจับมือเมียผมให้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน ผมมีลูกน้องเยอะโดยเฉพาะพ่อผมอ่ะ จะให้ผมมาพูดเล่นกับลูกน้องมันจะเสียการปกครอง ผมจะต้องรักษาภาพพจน์ตัวเองไว้ก่อ
