"นี่เงินทอนค่ะคุณตฤณ"
หนูนิดเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าหลังจากที่ซื้อของเสร็จก็เอาเงินมาคืนผม ผมเหลือบสายตามองเธอเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองทางอื่น
"เก็บไว้เถอะ ไปได้ล่ะ”
ผมเดินนำออกไปก่อน พยายามไม่นึกถึงคำพูดของหนูนิดที่พูดกับผมเมื่อกี้ ผมไม่ได้หวงไม่ได้หึงไม่ได้อะไรทั้งนั้น เพราะฉะนั้นผมจะพยายามอยู่ห่างๆเธอไว้หนูนิดจะได้ไม่เข้าใจผิดว่าผมชอบเธอ
"คุณตฤณคะเดินรอหนูนิดด้วยสิคะ"
ผมไม่สนใจเดินไปต่อเรื่อยๆจนมาถึงรถ ผมเปิดประตูเดินเข้าไปนั่งก่อน สักพักหนูนิดก็ตามเข้ามา เธอยื่นมือมาจับมือผมแต่ผมชักมือตัวเองออกแล้วก็เสมองไปทางอื่น
"โกรธหนูนิดเหรอคะ”
"เปล่า รำคาญช่วยเงียบๆหน่อย"
"เปล่า รำคาญช่วยเงียบๆหน่อย"
ฉันใบหน้าสลดลงทันทีก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วมองไปทางอื่น ส่วนเจ้าน้ำตาลพี่มะลิอุ้มให้อยู่ ส่วนคนข้างๆตั้งแต่ออกจากร้านเสื้อผ้ามาเขายังไม่สนใจฉันเลยสักนิดอๆม่พูดไม่จาทำเย็นชากับฉัน หรือว่าเขาจะโกร
