พราวมุกคิ้วขมวดเข้ากันอย่างไม่ชอบใจเธอไม่ชอบหน้าเขาตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว แล้วเขายังจะตามติดเธอเป็นเงาอยู่ได้ แค่ต้องให้ทำงานด้วยก็รู้สึกลำบากใจจะแย่จะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะคนที่บอกคือผู้ที่มีบุญคุณกับเธอและครอบครัว
" หมดเวลางานพราวก็ต้องกลับบ้านสิคะ "
ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะย้ายมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆกับโรงแรมในตัวเมืองแล้ว เพราะหากต้องเดินทางจากบ้านมาทำงานที่โรงแรมก็ต้องเดินทางหลายกิโลเมตร จนทำให้เธอขอพี่สาวมาอาศัยอยู่ที่คอนโดในตัวเมือง นิดหน่อยผู้เป็นพี่สาวก็อนุญาตเพราะเห็นว่าน้องสาวโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว
" แล้วบ้านคุณอยู่ไหน ผมจะได้ไปส่ง "
มาร์ตินที่เห็นท่าทางอึดอัดของพราวมุกจึงรีบเอ่ยท้วงผู้เป็นเพื่อนไปทันที
" ไอ้คาร์สัน มึงจะตามเลขากูไปทำไมวะ หมดเวลางานก็ปล่อยให้เธอได้พักผ่อนบ้างสิ ส่วนมึงมาคุยธุระกับกูให้มันเสร็จกูจะได้กลับไปพักบ้าง "
คำพูดของมาร์ตินที่เป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิต
