“ทานเลยค่ะคุณมาร์คัส จะได้อร่อย... นี่ของคุณราชค่ะ... อื้ม อร่อยมากเลยค่ะ ฟินสุด ๆ ถ้ายังไม่กลับไทย ลิลลี่จะกลับมากินอีกค่ะ... นี่เป็นสูตรเฉพาะของร้านเลยหรือเปล่าคะ ทำไมคนมารอยาวตลอดเลย”
“ใช่ ร้านนี้เขามีชื่อเสียงมาก”
“อร่อยมากเลยค่ะ ถ้าลุงนีโออยู่ ลิลลี่จะซื้อไปฝากด้วยค่ะ”
“อดทนก่อนนะ รอฉันเคลียร์งานก่อน จะพากลับไทย”
“ค่ะ… ของเราคนละไส้ คุณลองชิมไหมคะ เผื่อคุณชอบ” ลิลลี่ยื่นขนมไปใส่ปากให้ลีโอนาร์ดด้วยความลืมตัว และเพราะเขาปฏิบัติกับเธออย่างเป็นกันเอง เธอจึงไม่ค่อยเกร็ง
“อื้อ… อร่อยดี ลองชิมของฉันดูบ้างสิ อร่อยคนละแบบ”
เขาเผลอจ้องตาเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ และเผลอคิดไปว่า เธอสวยมาก ๆ เฉกเช่นทุกวัน
“ขอบคุณค่ะ”
หลังจากยืนกินขนมเสร็จ ลีโอนาร์ดจึงพาลิลลี่เดินออกมาจากตรงนั้น
“เธออยากไปไหนอีกหรือเปล่า ถ้าจะไปเที่ยวสถานที่สำคัญจริง ๆ เดี๋ยวฉันจะพาไปวันหลัง จะได้ไปครบทุกที่ แต่วันนี้เราก
