"ไม่เป็นไรกูกลับเองได้ ในเมื่อมึงไม่ให้กูกิน กูไปหากินที่อื่นก็ได้"
ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที แต่เหมือนผมจะวูบหรืออาจจะเมาก็ได้นะ ทำให้ผมร่วงลงไปกองกับพื้นเลย และด้วยความโมโหทำให้ผมถีบโต๊กระจายไปคนละทิศละทางเลย
"แม่งเอ้ย!!!!"
"ไอ้แวนมึงเมามากแล้วนะกูว่าเดี๋ยวกูไปส่งดีกว่า"ไอ้อ๊อดพยายามเข้ามาพยุงผมแต่ก็โดนผมปัดมือทิ้งแล้วผลักมันออก
"ไม่ต้อง กูกลับเองได้ อย่ามายุงกับกู"
"กลับได้ไงวะสภาพแลยเนี้ย"
"กูบอกว่ากลับได้ไงเล่า"
ผมหันไปตะคอกใส่ไอ้อ๊อดทันที แม่งสมเพชตัวเองชิบหาย เพราะปกติเวลาผมเมา ก็จะมีไอ้ขุนคอยพาผมกลับห้อง แต่พอไม่มีมัน ผมกลับล้มไม่เป็นท่าเลย ผมนั่งเอามือขึ้นมากุมหน้าตัวเองเอาไว้ก่อนจะทิ้งตัวหงายหลังไปเลย
ผมลืมตาตื่นมาก็ต้องตกใจ เพราะมันเป็นห้องผมแต่เป็นที่บ้านของพ่อนะ ผมมาอยู่นี่ได้ไงอ่ะ ผมจึงค่อยๆลงจากเตียงแล้วเดินลงไปข้างล่าง ผมก็เห็นพ่อกำลังทำกับข้าวอยู่โดยมีแนนคอยช่วยทำอย
