รัดมั้ยคับ พี่ชายรูมเมท ตอนที่ 7
1975 คำ
“คนรัก สถานนะของพี่กับขุนคือคนรัก”
พี่แวนยิ้มมาให้ผมบอกเลยครับผมจะละลายอยู่แล้วตอนนี้ แถมใจก็เต้นแรงสุดๆไปเลย ผมกับพี่แวนคบกันแล้ว ดีใจโว้ยยยย
ก๊อก!!!!!! ก๊อก!!!!!! ก๊อก!!!!!!!
เสียงประตูถูกเคาะ ผมจึงรีบดีดตัวขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ ใครมาเอาเวลานี้ละครับ หรือว่าจะเป็นผี
“พี่แวนได้ยินเสียงเคาะประตูมั้ยครับ”
ผมหันไปถามพี่แวนด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เพราะถ้าพี่แวนไม่ได้ยินแสดงว่าผีแน่นอน
“ได้ยิน ก็จะลุกไปเปิดอยู่เนี้ย”
“โฮ้ยยยโล่งอกนึกว่าเจอผีซะอีก”
“หลอนไปหมดละ”
พี่แวนลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปเปิดประตู แต่ก่อนจะไปพี่แวนหันมามองผมแล้วใช้มือจับที่หัวผมเบาๆ
“มาหอมทีดิ”
“อะไรนะครับ”
“มาให้พี่หอมทีนึงดิ๊”
พี่แวนพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย ผมจึงลุกขึ้นยืนทำให้พี่แวนเอามือมารั้งหน้าผมไปจูบอีกแล้ว แล้วตามมาด้วยหอมซ้ายหอมขวา เท่านั้นยังไม่พอนะพี่แวนยังคงเลื่อนหน้าลงไปหอมที่ซอกคอผมแล้วก็จัดการดูดคอผมด้วย
“โอ้ยยย พี่แวนเจ็บ”
“เออ เจ็บซิดี รอยจะได้ชัดไง”
พี่แวนพูดจบก็แสยะยิ้มและเดินไปเปิดประตู แต่ผมซิต้องรีบวิ่งไปดูกระจกอย่างไวอ่ะ แล้วผมก็เห็นว่าที่คอผมมันมีรอยแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้ซินะรอยดูดที่แท้ทรูชัดเกิ้น
“หวัดดีคราบบบบบบบ”
เสียงพี่เรกับพี่เรสดังขึ้นสนั่นเลย ผมจึงรีบวิ่งไปดูที่หน้าประตูก็เห็น พี่เรพี่เรส และพี่แนนกับพี่กิ๊กถือถุงของกินและเหล้าเต็มไม้เต็มมือไปหมด
“มาทำอะไรกันกัน”
พี่แวนถามทุกคนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ทำเอาทุกคนอ้าปากค้างเลย
“ก็วันนี้วันเกิดเชฟนี่คับพวกผมเลยมากินที่ห้องเชฟ”
พี่เรสพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม อะไรกันวันนี้วันเกิดพี่แวนเหรอ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะเนี้ย
“ใครบอกพวกแก”
“แนนบอกเองค่ะ วันเกิดเชฟทั้งที่พวกเราก็อยากตอบแทนเชฟบ้างที่ดีกับพวกเรามาตลอด”
“ไม่จำเป็นอ่ะกลับไปซะ”
พี่แวนกำลังจะปิดประตูทำเอาทุกคนโวยวายกันใหญ่ ผมจึงรีบไปรั้งประตูเอาไว้เพราะไม่อยากให้พี่แวนทำลายน้ำใจของทุกคน
“พี่แวน ให้เขามากินเหอะพี่ วันเกิดพี่ทั้งที ผมก็ไม่รู้ด้วยเลยไม่มีอะไรมาฉลอง ให้เขาเข้ามากันนะครับ”
ผมใช้ลูกอ้อน อ้อนพี่แวนสุดฤทธิ์เลย ซึ่งพี่แวนก็จ้องผมนะ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
“อืม”
“เยส ขอบใจนะไอ้ขุน”
ทกคนต่างร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนจะมาจับที่ไหล่ผมเบาๆเพื่อขอบคุณแล้วพอทุกคนเข้าห้องไปกันหมดพี่แวนก็รั้งผมเข้าไปกอดจากด้านหลังโดยที่ทุกคนไม่เห็นพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูผม
“วันนี้มึงโดนพี่ทำโทษแน่ๆ โทษฐาน อนุญาติให้คนอื่นเข้าห้องของเรา”
พูดจบพี่แวนก็กัดที่หูผม ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัวเลย อะไรกันเนี้ย พอบอกว่าจะคบกันก็รุกแรงขนาดนี้เลยหรอ ตายๆๆๆ อย่าบอกนะคืนนี้จะโดนจัดหนักอ่ะ แค่คิดก็เจ็บจี้ดๆแล้วครับ
พอทุกคนเข้ามาก็ต่างช่วยกันเอากับข้าวออกมาใส่จานและหาแก้วหาถ้วยชามมาวางเอาไว้ด้วยความที่ผมเป็นเด็กผมจึงเลือกที่จะนั่งด้านล่างแทนการนั่งโซฟา เพราะที่มันไม่พอนั่นเอง
“ทำไมไปนั่งล่างอ่ะ”
เสียงพี่แวนเอ่ยขึ้นแกมดุผมนิดๆ นี่ผมทำอะไรผิดอีกรึไง ก็ที่มันไม่พออ่ะจะให้ผมทำไงละครับ
“ก็ไม่เป็นไรพี่แวน ผมนั่งล่างได้”
“ใช่เชฟไอ้ขุนมันยังเด็กนั่งล่างหลังไม่เดาะหรอก”
พี่เรสพูดขึ้นมาแต่พี่แวนกลับหันไปดุพี่เรสด้วยสายตาซะงั้นทำเอาพี่เรสรีบยกเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อกลบเกลื่อนทันที
“มานั่งข้างบน”
พี่แวนกระชากเสียงพูด ทำเอาผมขนลุกเลย อยู่ด้วยกันทุกวันพี่แวนไม่เคยใช้เสียงและสำเนียงการพูดแบบนี้กับผมเลยนะ นี่พี่แวนเป็นอะไรอีกละเนี้ย
“ปล่อยน้องมันไปเถอค่ะเชฟ น้องมันอยากนั่งล่างก็ช่างซิ”
“เออ มึงจะเอาแบบนี้ใช่ปะไอ้ขุน”
พี่แวนไม่ได้สนใจที่พี่แนนพูดเลย เอาแล้ว จะทำอะไรอีกละครับ นี่ทำอย่างกับจะฆ่าผมเลยนะเนี้ย ไหนบอกเมื่อกี้ว่าเราเป็นคนรักกันไง
แล้วพี่แวนก็ลุกขึ้นแล้วลงมานั่งกับผมที่พื้นแทน แถมมือก็ยังกอดคอผมไว้อีกด้วย ทำเอาทุกคนงงกันไปหมด โดยเฉพาะพี่แนนที่จ้องผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเลย
“เชฟมานั่งบนก็ได้เดี๋ยวผมไปนั่งล่างเอง”
พี่เรเอ่ยขึ้นแต่พี่แวนกลับโบกมือ และให้ทุกคนนั่งอยู่ที่เดิม
“พวกมึงรีบกินเหอะจะได้รีบกลับ”
“พึ่งมาเองเชฟจะไล่แล้วหรอ”
พี่กิ๊กพูดพลางมองมาที่ผมไปด้วย สายตาแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่ายั่วผมแน่นอน
“กิ๊ก มึงเป็นอะไรจิกจนตาจะหลุดแล้วนั่น”
“แหม เชฟ ก็น้องมันดูดีน่ากินอ่ะ กิ๊กก็อยากลองมาเคี้ยวดูบ้าง”
“เพ้อเจ้อเอาเวลาไปพัฒนาฝีมือการทำอาหารดีกว่านะ”
พี่แวนด่าพี่กิ๊กซะหงอยเลย ทำไมปากร้ายขนาดนี้ละครับเนี้ย
“ใช่ซิ ขุน ทำไมขุนถึงเรียกเชฟว่าพี่ละจ้ะที่นี่เขามีกฏ ต่อไปขุนต้องเรียกเชฟว่าเชฟ โอเครนะ”
พี่แนนพูดกับผมพร้อมกับแสยะยิ้มเบาๆ นั่นไง นางมารร้ายออกมาแล้ว ผู้หญิงเวลาร้ายนี่ผมว่าน่ากลัวนะ เพราะผมไม่รู้เลยว่าพี่เขาคิดอะไรอยู่แล้วคิดจะทำอะไรกันแน่ ตามไม่ทันจริงๆครับ
“ครับพี่แนน”
“ไม่ต้องอ่ะ เรียกพี่เหมือนเดิมแหละพี่ชอบ แต่คนอื่นเรียกเชฟ จบนะ”
จบครับทุกคนจบและเงียบลงทันที เนี้ยเหรอบรรยากาศงานวันเกิด ผมว่ามันเหมือนงานญาติตายมากกว่านะ อึมครึมจนน่ากลัวเลย
“เอาเป็นว่าเรามากินกันดีกว่านะครับ มาๆชนแก้ว”
ผมยกแก้วเหล้าขึ้นมาทำให้ทุกคนยิ้มกันออกมาอีกครั้ง แต่พี่แวนกลับมาแย่งเหล้าจากมือผมไปซะงั้น และครั้งนี้ผมไม่ยอมอีกเด็ดขาดเพราะผมไม่ต้องขับรถพาพี่แวนกลับบ้านอีกแล้ว
“ไม่เอาพี่แวนผมจะกิน”
“ห้าม คนเยอะ ห้ามกิน”
“แต่ผมจะกิน”
ผมจึงแย่งแก้วจากมือพี่แวนและกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้วแล้วทันทีที่แก้วหลุกออกจากปากผม พี่แวนก็จับผมเข้าไปจูบทันทีเลยคับพร้อมกับเอาเหล้าในปากผมไปกินพอถอนปากออกมาได้พี่แวนก็ใช้นิ้วโป้งรูดปากตัวเองเบาๆ
“อืม อร่อยดี”
ใช่ครับพี่อร่อยแต่ทุกคนนี่ดิอึ้งไปไม่เป็นเลย โดยเฉพาะพี่แนนที่กำแก้เหล้าแน่นเลย
“มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนกินเหล้าเหรอ”
“เคยครับเชฟ แต่เชฟกินแปลกไปนะ”
พี่เรสพูดออกมาแบบเก้ๆกังๆ คงจะกำลังช็อกอยู่ละมั้งครับที่เห็นเชฟของตัวเองจูบกับผู้ชาย
“นี่เชฟ คิดจะกินเด็กของกิ๊กหรอ”
พี่กิ๊กโวยวายขึ้นมา ก็เขาเล็งผมไว้แล้วไงแต่มาเห็นเชฟทำแบบนี้สงสัยอารมณ์จะขึ้น
“ทุกคนใจเย็นๆนะครับ พี่แวนขี้เล่นแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอก ทุกคนก็รู้ว่าพี่แวนสายเสือ ไม่มีทางเป็นสายวายแน่นอน”
ผมอธิบายให้ทุกคนฟังอย่างละเอียดทุกคนก็พยักหน้าคิดตามนะ แต่พี่แวนนี่ดิจ้องผมด้วยสายตาที่ออกจะเซ็งๆ ทำไงได้ละครับผมต้องปกป้องพี่แวนอยู่นี่ถูกมั้ย
แล้วพอกินกันไปซักพักทุกคนก็เริ่มเมา และเริ่มกลับห้องของตัวเอง ผมจึงค่อยๆเก็บกวาดทุกอย่างในห้อง อย่างที่บอก ผมคอแข็งสุดๆกินเท่าไหร่ก็ไม่เมา ซึ่งตอนนี้พี่แวนของผมก็คอพับอยู่บนโซฟาเรียบร้อยแล้ว
“พี่แวนครับ ไปนอนกันเถอะครับ”
ผมเดินเข้าไปปลุกพี่แวน แต่พี่แวนกลับรั้งผมเข้าไปกอด แถมยังหอมผมอีกด้วย
“พี่แวนครับ ไปอาบน้ำก่อนพี่ตัวเหม็นอีกแล้ว”
“จะอาบอะไรบ่อยจังวะ ไม่อาบได้มั้ยอ่ะพี่ขี้เกียจ”
พี่แวนพูดไปก็เอาหน้ามาซุกคอผมไปซึ่งมันเสียวสุดๆเลยคับเพราะพี่แวนไม่ได้ซุกอย่างเดียวอ่ะ พี่แวนใช้ลิ้นลากไปตามซอกคอผมด้วย
“ไปอาบเถอะครับ มันจะได้นอนสบาย”
“งั้นไปอาบด้วยกันนะ”
พี่แวนกระซิบที่ข้างหูผมผมจึงจำใจต้องรับปาก แล้วพี่แวนก็รีบถอดเสื้อออก รวมถึงกางเกงด้วย เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้นที่พี่แวนยังคงใส่ไว้
“ถอดให้หน่อย”
พี่แวนจ้องมาที่ผม ใบหน้าที่ออกแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ มันช่างทำให้พี่แวนเซ็กซี่เกินห้ามใจจริงๆนะ
“นี่อ้อนผมใช่มั้ยเนี้ย”
“อืม ก็อยากให้ถอดให้อ่ะ”
ผมจึงลงไปนั่งและรูดกางเกงพี่แวนลากมาจนสุดปลายเท้าเลย ทำให้ไอ้ลูกชายพี่แวนมันชี้หน้าผมพอดิบพอดี
“มันตื่นแล้วอ่ะ”
เสียงพี่แวนที่พูดออกมามันช่างน่ารักสุดๆเลยครับ ซึ่งต่างจากที่คุยกับพวกพี่ๆเมื่อกี้ลิบลับเลย
“แล้วต้องทำไงละครับเนี้ย”
ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรจบเลยพี่แวนก็รั้งผมขึ้นไปแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของผมออกจนหมด เรียกว่าไม่เหลือซักชิ้นเลยละครับ
พี่แวนผลักผมนอนลงบนเตียงและจัดการเลียมาที่หัวนมของผม บอกเลยเสียวมาก เสียวจนบอกไม่ถูกเลยนะ แต่เดี๋ยวดิ ผมอยากเป็นรุกนะไม่ใช่เป็นรับแต่นี่มันเป็นการกระทำของรับมากกว่านะ ผมอยากจะขัดขืนนะแต่มันห้ามใจไม่ไหวจริงๆ
พี่แวนค่อยจูบไปตามล่างกายผมจนไปถึงส่วนล่างที่มันเริ่มพองตัวขึ้นมาเพราะว่าเกิดอารมณ์
“พี่ยังไม่เคยทำนะ แต่เดี๋ยวลองดู”
พี่แวนพูดขึ้นพร้อมกับเอามือไปจับท้อนเอ็นที่มันแข็งตัวและมันก็แทบจะไม่มิดรอบมือของพี่แวนเลย
“ไม่เป็นไรพี่ ผมทำให้พี่แทนก็ได้”
ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบ เพราะอารมณ์มันเริ่มจะไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ทำไมอ่ะ พี่อยากทำให้ขุนมีความสุขบ้าง มาลองดูนะว่าขุนจะมีความสุขรึเปล่า”
- ผู้เขียน
