รักมั้ยคับ พี่ชายรูมเมท ตอนที่ 6
1879 คำ
"ไอ้สัสแวน กูให้ไอ้ขุนแดก มึงเอาไปแดกเองทำไม"
"ไอ้ขุนของกู กูเท่านั้นที่อนุญาติให้มันกินได้หรือกินไม่ได้"
พี่แวนพูดพร้อมกับหันมามองหน้าผมด้วย
"เนี้ยกูว่าแม่งต้องมีอะไรแน่ๆ"
พี่อ๊อดสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย และหันหน้ากลับไปดูดนมผู้หญิงที่นั่งข้างๆอีกครั้งอย่างใส่อารมณ์สุดฤทธิ์ แต่คราวนี้พี่อ๊อดจับเธอกดลงกับโซฟาและลากลิ้นจากด้านบนสู่ด้านล่าง ทำเอาผมตะลึงเลยครับ แต่นี่ไม่ได้ทำให้ผมตื่นเต้นเท่าไหร่ ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าผมเคยแอบดูเจ้กับพวกเฮียได้เสียกันมาแล้วก่อนหน้านี้ แต่พี่แวนกลับเอามือขึ้นมาปิดตาผมเอาไว้และกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
“เรื่องของผู้ใหญ่ ถ้าอยากดูเดี๋ยวพี่ทำให้มึงดูเอง”
ว้าววว ผมรีบเอามือพี่แวนออกและหันไปมองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
“ผมไม่ได้อยากดูซักหน่อย”
“ก็พี่เห็นมึงจ้องไม่วางตาเลย”
“ไม่ใช่ ตามันเผลอเหลือบไปดูเอง”
ผมยิ้มออกมาพร้อมกับยักคิ้วให้พี่แวน ทำให้พี่แวนเอามือขึ้นมาหยิกแก้มผมเบาๆ แหม ทำอย่างกับผมเป็นเด็กผู้หญิงเลยนะ
“อย่ายิ้มแบบนี้อีกเข้าใจ๊”
“อ้าว ทำไมอ่ะ ผมก็แค่ยิ้มเฉยๆเองนะครับ”
“มันน่ารัก”
พี่แวนพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย แต่ผมนี่ดิอึ้งทึ่งตะลึงงัน จนต้องรีบรินน้ำแล้วยกดื่มหมดแก้วเลย โอ้ยยยร้อนไปทั้งตัวเลยเว้ย
“ไอ้อ๊อด ตอนเมียมึงตาย มึงอยู่ที่ไหน”
จู่ๆพี่แวนก็ถามพี่อ๊อดที่กำลังก้มลงเลียร่างกายของหญิงสาวอยู่ขึ้นมา ทำเอาพี่อ๊อดชะงักเลยครับ พร้อมกับหันมาจ้องหน้าพี่แวนด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ผมจึงจ้องพี่อ๊อดเพื่อจับพิรุธ
“ทำไม มึงสงสัยว่ากูฆ่าเมียกูเหรอ”
พี่อ๊อดผลักผู้หญิงออกและขึ้นมานั่งก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
“มันก็น่าสงสัยนะ มึงได้เงินประกันจากเมียมึงไม่น้อยเลยนี่หว่า เท่าไหร่นะ 10 ล้าน หรอ”
“เออ กูได้เงินประกันจริงแต่ก็แบ่งกับน้องเมียกูคนละครึ่งมั้ย กูไม่ได้รับเต็มซะหน่อย”
“น้องเมียมึงหรอ”
“กูก็ยังเซ็ง แต่กูบอกไว้เลย กูไม่ได้ฆ่านิ่ม วันที่นิ่มตายกูอยู่ที่นี่”
พี่แวนกับผมชะงักเลยพร้อมกับจ้องหน้าพี่อ๊อดอย่างอึ้งๆ นี่พี่อ๊อดอยู่นี่เป็นค่อนคืนเลยหรอ โดยไม่กลับบ้านเลยอะนะ เพราะเวลาเสียชีวิตของแฟนพี่อ๊อดคือ ตี 3
“มึงไปเช็คกล้องวงจรปิดได้เลย กูเอากับเด็กที่โต๊ะนี้แหละ”
“เลวโคตรนะมึงอ่ะ”
“มึงจะซ้ำเติมกูเพื่อ กูก็โคตรเสียใจเลย เออ แล้วทำไม มึงเห็นต่างหรอ มึงคิดว่าเมียกูไม่ได้ฆ่าตัวตายรึไง”
“พอดีมีคนเห็นว่าแฟนพี่ มีท่าทีเหม่อลอยตอนข้ามถนนนะครับ แล้วก็เห็นคนท่าทางมีพิรุธออกจากรถของแฟนพี่ตอนที่แฟนพี่โดนรถชนแล้วด้วย”
ผมอธิบายให้พี่อ๊อดฟัง พี่อ๊อดถึงกับทุบแก้วบนโต๊ะจนแตกคามือเลย อะไรวะเนี้ย โมโหผมหรอ
“ใครวะมันกล้าฆ่าเมียกู แม่งกูจะลากมันมาเข้าคุกให้ได้เลยไอ้สัส”
“มึงใจเย็นก่อน มึงก็ยังตกเป็นผู้ต้องสงสัย ขอให้กูหาหลักฐานให้แน่ชัดก่อนแล้วกัน”
“เออ ขอบใจ”
แล้วพี่อ๊อดก็ถูกพนักงานมาทำแผลให้ แล้วจะทุบเพื่อ ส่วนผมกับพี่แวนก็นั่งกินกันไปซักพักนึงก่อนจะขอตัวกลับ วันนี้พี่แวนเมาไม่มากพี่แวนจึงเป็นคนขับกลับเอง พอถึงห้องพี่แวนก็ไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาทันที
“ได้ข้อมูลเยอะรึเปล่า”
“หะ!!! ผมหรอครับ”
“เออ ก็มึงนั่นแหละได้ข้อมูลจากไอ้อ๊อดเยอะรึเปล่า”
“ข้อมูลอะไรพี่”
“ก็ข้อมมูลเรื่องเมียมันไง มึงตามสืบอยู่ไม่ใช่หรอ”
ผมตกใจทำอะไรไม่ถูกเลย นี่พี่แวนเขารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมสืบเรื่องนี้อยู่ ไม่น่าละพี่แวนถึงพยายามถามเรื่องเมียพี่อ๊อดจากพี่อ๊อดตลอดเวลาเลย
“ครับ ผมไม่ได้สืบหรอกก็แค่อยากรู้”
“แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม”
เจอคำถามนี้เข้าไปไปไม่เป็นเลยคับผม ผมจะบอกพี่แวนว่าไงดีอ่ะ แล้วถ้าบอกความจริงไปพี่แวนเขาจะเชื่อผมหรอ นี่มันเรื่องเหนือธรรมชาตินะ
“มานั่งนี่มา”
พี่แวนตบที่โซฟาเบาๆพร้อมกับเรียกผมให้เข้าไปหา ซึ่งผมก็เป็นคนว่านอนสอนง่ายด้วยไง ผมจึงเดินไปนั่งข้างๆพี่แวนอย่างไม่ขัดขืนเลย แล้วพี่แวนก็กดหัวผมให้นอนหนุนขาพี่แวนแล้วขาผมก็เหยียดตรงออกไป พี่แวนเอามือขึ้นลูบหัวผมเบาๆแถมยังก้มหน้าลงมามองผมด้วย
“มึงมีอะไรก็บอกพี่ได้ พี่รับฟังมึงทุกเรื่องแหละ ขอแค่บอก”
ผมจึงกัดปากตัวเองเพราะความเครียด พี่แวนจึงเอามือขึ้นมาจับที่ปากผมลูบไปลูบมาทำเอาผมเคลิ้มเลย
“อย่ากัดปากดิ”
“ทำไมอ่ะคับ พอดีเวลาเครียดผมจะเผลอไปนิดนึง”
“แต่มันยั่วเข้าไจ๊ เดี๋ยวทนไม่ไหวอีก”
ตายเลยคับเจอแบบนี้เข้าไป ผมจะบ้าตายแล้วนะแบบนี้ ตกลงพี่แวนจะเอายังไงกับผมกันแน่เนี้ย
ผมจ้องหน้าพี่แวนแบบอึ้งๆเพราะผมคาดไม่ถึงเลยจริงๆนะว่าพี่แวนจะพูดแบบนี้ออกมา เพราะพี่แวนเขาเป็นผู้ชายเเบบเต็ม 100 เปอร์เซ็นพร้อมกับผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่มาจูบและพูดจาเหมือนกับว่าจีบผมที่เห็นว่าเป็นผู้ชายแบบนี้ มันไม่น่าที่จะเป็นไปได้เลยนะ
“พี่แวนเมารึเปล่าครับ”
“มึงจะบ้าเหรอ เมาแล้วพี่จะขับรถกลับได้ไงเล่า”
พี่แวนยิ้มมุมปากนิดนึงพร้อมกับขำออกมา ก่อนที่จะเสยผมขึ้นอย่างๆเท่ๆและใช้มืออีกข้างมาจับที่ใบหน้าของผม
“อะ บอกพี่ได้รึยังว่าจะสืบเรื่องไอ้อ๊อดไปทำไม”
พี่แวนยังคงไม่ลืมเรื่องนี้คับ ผมจึงถอนหายใจออกมา ผมคงปิดพี่แวนไม่ได้แล้วหละ คงต้องเล่าความจริงกันซะที
“ พี่แวน คือว่าผม…. ผม.. ผมเห็นผีครับพี่”
“อะไรนะ!!!!!”
พี่แวนอุทานออกมาอย่างตกใจ แหง๋ละคับเป็นใครก็ตกใจ อยู่ๆมาบอกพี่เขาว่าตัวเองเห็นผีแบบนี้ใครจะเชื่อ
“มึงพูดจริงปะเนี้ย”
“จริงซิครับ ใครจะเอาเรื่องนี้มาล้อเล่น”
“แล้วมันเกี่ยวกับเมียไอ้อ๊อดยังไงอ่ะ”
พี่แวนยังคงถามผมด้วยความสงสัย นี่ก็ขี้สงสัยจังเลยนะ
“เกี่ยวซิครับ ก็เมียพี่เขามาบอกผมว่าเขาโดนฆ่าอ่ะ ตอนอยู่ที่โรงแรมไง”
“ชิบหายแล้ว”
พี่แวนยเอามือขึ้นมากุมหัวเลย สงสัยจะกลัว ผมเข้าใจนะการอยู่กับคนเห็นผีจะทำให้อีกคนที่กลัวระแวงมาก เพราะเขาไม่เห็นแต่เราเห็นอะไรแบบเนี้ย
“พี่แวนกลัวหรอครับ งั้นผมย้ายห้องก็ได้”
การย้ายห้องมันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดก็ได้ครับ ซึ่งผมก็เต็มใจที่จะออกไปเพื่อให้พี่แวงอยู่แบบไม่ระแวงและมีความสุข
“มึงจะย้ายทำไม”
“อ้าว ก็พี่กลัวผี”
“ใครบอกมึงว่าพี่กลัวผี”
พี่แวนหันมามองหน้าผมก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“เอ้าก็วันที่ไปดูหนังวันนั้นพี่ยังแหกปากลั่นโรงอยู่เลย”
“อ๋อ วันนั้นอะเหรอ ไม่ได้กลัวซะหน่อย มันเป็นฟิลลิ่ง เราต้องเติมฟิลลิ่งเข้าไปหนังมันถึงจะสนุก”
โอ้โห นี่พี่แวนจะบอกกับผมว่าทุกอย่างมันคือการแสดงหรอเนี้ย แสดงได้เนียนสุดๆ
“อะไรของพี่วะเนี้ย”
ผมบ่นออกมาอย่างเซ็งๆทำให้พี่แวนก้มลงมาจนจมูกเรา 2 คนชนกันพอดีเลย
“เมื่อกี้มึงบ่นอะไร”
“ปะ….ป่าวซะหน่อยพี่คิดไปเองรึเปล่า”
ไม่ทันที่ผมจะพูดจบปากพี่แวนก็ประกบเข้ากับปากผมแล้ว แต่คราวนี้พี่แวนอ่อนโยนกับผมมากเลยนะไม่รุนแรงเหมือนคราวที่แล้ว รู้สึกดีชะมัดเลย กลิ่นปากที่แวนที่มีกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วมันยิ่งทำให้พี่แวนดูเซ็กซี่มากขึ้นกว่าเดิมอีก
“มึงเคยคบกับผู้ชายด้วยกันมั้ยวะ”
พี่แวนเอ่ยถามผมขึ้นมาหลังจากที่ถอนจูบออกจากปากผมแล้ว อื้อหือ พี่แวนเล่นถามผมแบบนี้้ผมไปไม่เป็นเลยครับ
“พี่แวนพูดอะไรอ่ะ”
“มึงตอบพี่มาก่อนดิ ว่ามึงเคยคบกับผู้ชายรึเปล่า”
“ไม่เคยครับ”
ผมตอบพี่แวนพร้อมกับหลบสายตาด้วย ไม่ใช่อะไรนะ แม่งเขินเว้ย คือจู่ๆมาถามแบบนี้มีใครไม่เขินบ้างผมว่ามีแต่พี่แวนคนเดียวนี่แหละที่ไม่รู้สึกอะไรอ่ะ
“งั้นเหรอ งั้นก็ช่างมันเหอะถือว่าพี่ไม่ได้พูดแล้วกัน”
อ้าว อะไรเนี้ยจะตัดบทไปดื้อๆแบบนี้เลยเหรอ เดี๋ยวก่อนดิ ผมจึงใช้มือขึ้นไปจับหน้าพี่แวนเอาไว้ทำเอาพี่แวนสะดุ้งเลย
“เดี๋ยวก่อนครับพี่แวน ถึงผมจะไม่เคยคบกับผู้ชาย แต่ถ้าเป็นพี่ ผมก็ลองคบดูได้นะ”
ผมอ้าปากค้างเลย นี่ผมพูดอะไรออกไปละครับ บอกเลยนะผมทำอะไรไม่ถูกแล้วจริงๆนะตอนเนี้ย
“มึงนี่น่ารักชิบหาย ทำไมกูมองเห็นว่ามึงน่ารักกว่าปกติวะ มึงทำเสน่ห์ใส่พี่ป่าวเนี้ย”
“บ้าน่าพี่คิดได้ไง”
“มึงจะไม่ให้พี่คิดได้ไง ก็ตอนเนี้ยพี่ไม่อยากไปไหน อยากอยู่แต่กับมึง ไม่อยากให้ใครมองมึง และไม่อยากให้มึงไปมองใครด้วย”
“ว้าววว แบบนี้เขาเรียกหึงนะพี่”
“ไม่รู้ดิ เพราะตั้งแต่ได้ผู้หญิงมาไม่เคยหึงใครเลยนะ เลยไม่รู้ว่าไอ้อาการที่เป็นอยู่เนี้ย เรียกว่าหึงรึเปล่า”
“ดีใจจัง พี่แวนหึงผมด้วย”
“มึงอย่างพึ่งดีใจไป พี่อาจจะหึงโหดก็ได้ อย่าให้เห็นว่าแอบมองสาวหรือผู้ชายคนไหนแล้วกัน”
“ โหดร้าย เออ แล้วตกลงสถานะของเราคืออะไรกันแน่อ่ะพี่”
ผมจ้องพี่แวนเพื่อรอคำตอบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าสถานะแบบนี้คืออะไร แต่ที่รู้ๆคือผมมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับพี่แวน และพี่แวนก็คงคิดเหมือนกับผม
- ผู้เขียน
