ทุกคำพูดของหัสวีร์ดังก้องอยู่ในสำนึกของมัสลิน เธออยู่ในอ้อมกอดของเขาได้ยินเสียงของเขาอย่างชัดเจน ทุกคำพูดของนายแพทย์หนุ่มราวกับว่ามันได้ประทับลงไปในหัวใจดวงนั้น มัสลินไม่รู้เลยว่าน้ำตาของเธอไหลออกมาตอนไหน มันกลั่นมาจากความเจ็บปวดหาใช่ความปิติยินดีไม่ รอยแผลบาดลึกแค่ไหนความเจ็บแค้นยิ่งฝังลึกมากเท่านั้น หากทว่าเธอกลับกอดตอบเขาและกระซิบกลับไปว่า
“แล้วถ้า...ลินจะบอกกับพี่วีร์ ว่าลินเองก็ยังไม่ลืมล่ะคะ”
“พี่ต้องการเพียงแค่นี้ เพียงแค่นี้จริง ๆ พี่ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้”
“พี่วีร์คะ”
มัสลินรั้งแขนของหัสวีร์ขณะที่เขาผละห่างจากเธอและกำลังจะหมุนตัวกลับไป หัสวีร์หันกลับมา ประกายตาของเขาราวกับมีรังรองของความสว่างไสวเมื่อเห็นแววตาของมัสลินที่จ้องมองเขาเสมือนว่าอยากจะยื้อเขาเอาไว้ และนั่นเองทำให้ความอดทนของเขาถึงจุดสิ้นสุด หัสวีร์ดึงร่างนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้งและก้มหน้าลงไปหาระบบปิดปากขอ
