“วันนี้รวมแก๊งเหรอ...อุ๊ย! ตายแล้ว ฉันลืมแนะนำเพื่อนสนิทให้แกรู้จักนะ นี่น่ะมัสลินเป็นเพื่อนของฉันเอง”
“อ๋อ....เหรอ...สวัสดีจ้ามัสลิน”
ปราโมทย์หันไปทักทายมัสลินที่ยิ้มให้ เธอรู้สึกราวกับว่าอยู่ท่ามกลางมวลหมู่ดอกไม้เหล็กที่ทั้งแข็งแกร่งและจี๊ดจ๊าดในเวลาเดียวกันและเธอก็แทบไม่มีข้อกังขาเกี่ยวกับชีวิตของแดนสรรเพราะทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันก็มักจะเจอเพื่อน ๆ ของเขาที่ชอบวี๊ดว๊ายกระตู้วู้แบบนี้เสมอ
“สวัสดีค่ะคุณปราโมทย์...เอ๊ย...ไม่ใช่...คุณอลิซาเบธ เรียกลินเฉย ๆ ก็ได้นะคะ ลินเป็นประชาสัมพันธ์อยู่ที่โรงแรมนะค่ะ
“แล้วนี่มาทำอะไรกันละเนี่ย...เดย์ เราไปรวมแก๊งกับกลุ่มเพื่อนๆสาวกันดีกว่านะเนี่ย พาลินไปด้วยกันไปนั่งเม้าท์กันสนุกจะตาย”
“ฉันจะไปได้ยังไงเนี่ยฉันต้องพาลินไปซื้อน้ำหอมค่อยวันหลังจะดีกว่านะ”
“ไม่เป็นไรหรอกเดย์ ไปกับเพื่อนเถอะเดี๋ยวลินจะไปเลือกซื้อน้ำหอมเอง ลินรู้ว่าเคาน์เตอร์น้ำหอม
